INSTRUKCJE BHP NA STANOWISKA PRACY

PoniewaÂż niektĂłrzy z was juÂż zatrudniajÂą pracownikĂłw a inni planujÂą to zrobiĂŚ w niedalekiej przyszÂłoÂści no to pewnie bĂŞdzie podlegaĂŚ kontrolÂą PIP.

Wklejam link do sklepu z INSTRUKCJAMI BHP na wszystkie stanowiska pracy ( dla lakierni teÂż ) .... ceny od 12 - do 29 zÂł .... i podstawa prawna do ich umieszczenia w firmie :

Pracodawca ma obowiÂązek wyposaÂżyĂŚ kaÂżde stanowisko pracy w instrukcje bhp i ppoÂż. (art. 237(4) k.p. oraz rozporzÂądzenie MPiPS z dnia 26 wrzeÂśnia 1997 r. w sprawie ogĂłlnych przepisĂłw bhp). WyposaÂżenie stanowisk w instrukcje podlega kontroli PIP, a ich brak moÂże skutkowaĂŚ karÂą do 5000 zÂł. InstrukcjĂŞ naleÂży umieÂściĂŚ przy maszynach i urzÂądzeniach, tak aby byÂła dostĂŞpna i czytelna. Pracownik powinien siĂŞ zapoznaĂŚ z jej treÂściÂą, a pisemne potwierdzenie przechowywane jest w jego aktach osobowych.

http://www.bhpex.pl/go/_info/index.php?id=200

**Pomógł:** 13 razy Posty: 660 Skąd: Silesia

dodam coÂś od siebie...

INSTRUKCJA PRZECIWPOÂŻAROWA DLA LAKIERNI I MALARNI

A. W LAKIERNI ZABRANIA SIĂ:
- Palenia tytoniu w pomieszczeniu lakierni, uÂżywania ognia otwartego, grzaÂłek, grzejnikĂłw itp. urzÂądzeĂą grzewczych.
- Przechowywania zbĂŞdnych materiaÂłĂłw i przedmiotĂłw nie zwiÂązanych z pracami lakierniczymi.
- Stosowania wszelkiego rodzaju narzĂŞdzi powodujÂących jakiekolwiek zaiskrzenie oraz uÂżywania do transportu wewnĂŞtrznego wĂłzkĂłw akumulatorowych i innych powodujÂących iskrzenie.
- Pracownikom dokonywania jakichkolwiek napraw narzĂŞdzi i urzÂądzeĂą elektrycznych, gazowych, sprĂŞÂżonego powietrza oraz wentylacyjnych.
- UÂżywania do prac lakierniczych aparatĂłw natryskowych i zbiornikĂłw ciÂśnieniowych nie uziemionych.
- Prania odzieÂży oraz innych przedmiotĂłw w pÂłynach Âłatwopalnych.
- Magazynowania wyrobĂłw lakierniczych w lakierniach w iloÂściach przekraczajÂących zapotrzebowanie jednej zmiany.
- Przechowywania pustych naczyĂą po wyrobach lakierniczych.
- Pozostawiania luzem w lakierni szmat, czyÂściwa oraz suszenia ubraĂą i odzieÂży roboczej.
- UÂżywania do prac lakierniczych sprĂŞÂżonego gazu palnego i tlenu.
- Suszenia przedmiotĂłw lakierniczych przy uÂżyciu ognia otwartego.
- UrzÂądzania stanowisk malowania i suszenia bliÂżej niÂż 15 m przy osÂłoniĂŞtym z 3-ch stron ÂźrĂłdle ognia oraz 30 m przy nieosÂłoniĂŞtym ÂźrĂłdle ognia.
- Dokonywania nakÂładania powÂłok lakierniczych poza malarniÂą.
- Tarasowania drĂłg ewakuacyjnych i transportowych oraz dostĂŞpu do podrĂŞcznego sprzĂŞtu gaÂśniczego.
- Gromadzenia przedmiotĂłw do malowania i po wysuszeniu w malarni.
- Przebywania w malarni osĂłb postronnych.

B. W CELU ZMNIEJSZENIA ZAGROÂŻENIA POÂŻAROWEGO NALEÂŻY:
- Na widocznym miejscu umieÂściĂŚ tablicĂŞ ostrzegawczÂą "Palenie zabronione, nie zbliÂżaĂŚ siĂŞ z ogniem otwartym"
- UtrzymywaĂŚ na bieÂżÂąco wzorowy Âład i porzÂądek.
- CzyÂściwo i szmaty przechowywaĂŚ w szczelnie zamkniĂŞtych metalowych pojemnikach zlokalizowanych na zewnÂątrz lakierni.
- CzyÂściwo zuÂżyte przechowywaĂŚ oddzielnie i co najmniej raz na dzieĂą usuwaĂŚ na miejsce do tego celu przystosowane.
- Puste naczynia po wyrobach lakierniczych przechowywaĂŚ poza terenem lakierni w miejscu do tego celu przeznaczonym.
- Wypalania krat, zawieszek zabezpieczeĂą dokonywaĂŚ w miejscu do tego celu przewidzianym.
- UÂżywaĂŚ tylko wyposaÂżenia przewidzianego procesem technologicznym.
- Po zakoĂączeniu zmiany roboczej dokÂładnie posprzÂątaĂŚ wszystkie stanowiska robocze, przejÂścia i pomieszczenia usuwajÂąc do odpowiednich skÂładowisk czy magazynĂłw wszelkie materiaÂły palne lub zbĂŞdne w danym miejscu (gotowa produkcja, opakowania, pomoce warsztatowe).
- Czuwanie nad przestrzeganiem wyÂłÂączenia z pod napiĂŞcia urzÂądzeĂą elektrycznych, oraz zaworĂłw odcinajÂących sprĂŞÂżone powietrze oraz wodĂŞ.
- Usuwanie na bieÂżÂąco wszelkiego rodzaju farb, lakierĂłw i rozpuszczalnikĂłw.
- Instalacja elektryczna oÂświetleniowa, odgromowa i wentylacyjna powinna byĂŚ sprawna i zgodna z obowiÂązujÂącymi przepisami. 0 wszystkich zauwaÂżonych usterkach naleÂży zgÂłaszaĂŚ nadzorowi.
- Na drzwiach wejÂściowych naleÂży umieÂściĂŚ napis informujÂący o miejscu przechowywania kluczy.
- Systematyczne przeszkolenie nowoprzyjĂŞtych pracownikĂłw.
- Oczyszczanie kabin natryskowych, przewodĂłw wentylacyjnych oraz innych urzÂądzeĂą i miejsc naraÂżonych na osadzenie siĂŞ czÂąstek wyrobĂłw lakierowanych, powinno odbywaĂŚ siĂŞ co najmniej raz na dwa tygodnie z zachowaniem wszelkich ÂśrodkĂłw ostroÂżnoÂści i przy uÂżyciu narzĂŞdzi nie powodujÂących iskrzenia.

C. W WYPADKU POWSTANIA POÂŻARU NALEÂŻY:
- PrzystÂąpiĂŚ do gaszenia podrĂŞcznym sprzĂŞtem gaÂśniczym jak: staÂłe urzÂądzenia gaÂśnicze na CO2, gaÂśnice Âśniegowe, pianowe, koce azbestowe itp.
- JednoczeÂśnie spowodowaĂŚ zaalarmowanie StraÂży PoÂżarnej-telefon 998

Winni nieprzestrzegania niniejszej instrukcji bĂŞdÂą pociÂągniĂŞci do odpowiedzialnoÂści karnej, na mocy Ustawy o ochronie przeciwpoÂżarowej z dnia 24.08.1991 r. (Dz. U. Nr. 81 poz.351)

ZASADY POSÂŁUGIWANIA SIĂ PODRĂCZNYM SPRZĂTEM GAÂŚNICZYM

RĂłwnoczeÂśnie z alarmowaniem naleÂży przystÂąpiĂŚ do akcji gaÂśniczej za pomocÂą podrĂŞcznego sprzĂŞtu gaÂśniczego bĂŞdÂącego na wyposaÂżeniu obiektu - gaÂśnic i hydrantĂłw wewnĂŞtrznych. PodrĂŞczny sprzĂŞt wykorzystywany jest do gaszenia poÂżarĂłw w zarodku. NaleÂży wykorzystywaĂŚ do gaszenia poÂżarĂłw nastĂŞpujÂące wskazania.

Grupa : Rodzaj palÂącego siĂŞ materiaÂłu : Rodzaj Âśrodka gaÂśniczego
A : CiaÂła staÂłe pochodzenia organicznego, przy spalaniu ktĂłrych wystĂŞpuje zjawisko Âżarzenia (drewno, papier itp. materiaÂły) : woda, piana gaÂśnicza, proszek gaÂśniczy, dwutlenek wĂŞgla
B : Ciecze palne i substancje staÂłe topniejÂące wskutek ciepÂła (rozpuszczalniki, pasty do podÂłogi, topiÂące siĂŞ tworzywa sztuczne) : piana gaÂśnicza, proszek gaÂśniczy, dwutlenek wĂŞgla, halon
C : Gazy palne (gaz miejski, metan, propan-butan) : proszek gaÂśniczy, dwutlenek wĂŞgla, halon
E : PoÂżary ABC wystĂŞpujÂące w obrĂŞbie urzÂądzeĂą pod napiĂŞciem : proszek gaÂśniczy, dwutlenek wĂŞgla, halon

Symbolami literowymi oznakowane sÂą gaÂśnice odpowiednio do gaszenia poÂżarĂłw danej grupy. PodrĂŞczny sprzĂŞt gaÂśniczy naleÂży tak dobieraĂŚ, aby moÂżna nim ugasiĂŚ ewentualny poÂżar.
Przy gaszeniu naleÂży pamiĂŞtaĂŚ o nastĂŞpujÂących zasadach:
- kierowaĂŚ strumieĂą Âśrodka gaÂśniczego na palÂące siĂŞ przedmioty lub obiektu od strony zewnĂŞtrznej (skrajnej) w kierunku do Âśrodka,
- przy gaszeniu przedmiotĂłw ustawionych pionowo naleÂży gasiĂŚ od gĂłry w dĂłÂł,
- naleÂży uÂżywaĂŚ ÂśrodkĂłw gaÂśniczych przeznaczonych do gaszenia danej grupy poÂżarĂłw.

Charakterystyka podrĂŞcznego sprzĂŞtu gaÂśniczego:
Hydrant wewnĂŞtrzny
GaÂśnica wodno-pianowa
GaÂśnica proszkowa
GaÂśnica Âśniegowa
Koc gaÂśniczy
Do podrĂŞcznego sprzĂŞtu gaÂśniczego zaliczamy gaÂśnice i koce gaÂśnicze. GaÂśnice sÂą to przenoÂśne urzÂądzenia o masie brutto do 20 kg i masie Âśrodka gaÂśniczego do 12 kg, ktĂłrego uÂżycie nastĂŞpuje pod wpÂływem uruchamianego rĂŞcznie wyzwolenia ciÂśnienia gazu. Efekt akcji gaÂśniczej, a takÂże bezpieczeĂąstwo jej prowadzenia zaleÂży od wielu czynnikĂłw, miĂŞdzy innymi od wyboru odpowiedniego Âśrodka gaÂśniczego. Dokonanie prawidÂłowego wyboru zaleÂżne jest od rozpoznania rodzaju poÂżaru oraz pewnego minimum wiedzy o Âśrodkach gaÂśniczych i ich dziaÂłaniu. W tym rozdziale przedstawiamy podstawowe informacje o podrĂŞcznym sprzĂŞcie gaÂśniczym i sposobach jego uÂżycia.

Hydrant wewnĂŞtrzny
Hydrant wewnĂŞtrzny jest to zawĂłr zainstalowany na specjalnej sieci wodociÂągowej obudowany szafkÂą i wyposaÂżony w wÂąÂż poÂżarniczy i prÂądownice. MoÂże byĂŚ o Âśrednicy 25 lub 52 mm. Ma on zastosowanie do lokalizacji poÂżarĂłw w zarodku wszĂŞdzie tam gdzie jako Âśrodek gaÂśniczy stosuje siĂŞ wodĂŞ.
SposĂłb uÂżycia hydrantu jest nastĂŞpujÂący:
- otworzyĂŚ drzwiczki szafki sprawdziĂŚ czy podÂłÂączony jest wÂąÂż i prÂądownica,
- rozwinÂąĂŚ odcinek wĂŞÂża w caÂłoÂści unikajÂąc zagiĂŞĂŚ i zaÂłamaĂą,
= skierowaĂŚ strumieĂą wody na miejsce poÂżaru.
ObsÂługĂŞ hydrantu powinny stanowiĂŚ dwie osoby, jedna obsÂługuje prÂądownice a druga obsÂługuje zawĂłr hydrantowy dawkujÂąc iloÂśĂŚ wody. WodÂą nie gasimy urzÂądzeĂą pod napiĂŞciem elektrycznym oraz w ich obrĂŞbie jak rĂłwnieÂż innych substancji, ktĂłre z woda tworzÂą gazy palne np. karbid.

GaÂśnica wodno-pianowa
GaÂśnica wodno-pianowa jest to zbiornik cylindryczny w ktĂłrym znajduje siĂŞ wodny roztwĂłr Âśrodka pianotwĂłrczego oraz zbiornik z gazem napĂŞdowym zaopatrzony w zbijak, wĂŞÂżyk zakoĂączony prÂądowniczkÂą zamykanÂą. Po dostarczeniu gaÂśnicy w pobliÂże poÂżaru zrywamy plombĂŞ zabezpieczajÂącÂą, wciskamy zbijak (gaz napĂŞdzajÂący wypeÂłnia zbiornik gaÂśnicy, kierujemy strumieĂą piany w ognisko poÂżaru. DziaÂłanie gaÂśnicy moÂżna w kaÂżdej chwili przerwaĂŚ przez zwolnienie dÂźwigni prÂądowniczki. Ze wzglĂŞdu na swojÂą budowĂŞ syfonowÂą gaÂśnica prawidÂłowo pracuje tylko w pozycji pionowej.

GaÂśnica proszkowa
GaÂśnica proszkowa jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w dÂźwigniĂŞ uruchamiajÂącÂą zawĂłr lub zbijak patronuz gazem napĂŞdowym. ÂŚrodek gaÂśniczy ( proszek) wyrzucany jest przez dyszĂŞ lub wĂŞÂżyk zakoĂączony prÂądowniczkÂą przy pomocy gazu obojĂŞtnego ( azot lub dwutlenek wĂŞgla). Po dostarczeniu gaÂśnicy w miejsce poÂżaru zrywamy plombĂŞ i zawleczkĂŞ blokujÂącÂą, uruchamiamy dÂźwignie lub zbijak i kierujemy strumieĂą proszku w ognisko poÂżaru. DziaÂłanie gaÂśnicy moÂżna w kaÂżdej chwili przerwaĂŚ przez zwolnienie dÂźwigni uruchamiajÂącej lub dÂźwigni prÂądowniczki. Ze wzglĂŞdu na swojÂą budowĂŞ syfonowÂą gaÂśnica prawidÂłowo pracuje tylko w pozycji pionowej.

GaÂśnica Âśniegowa
GaÂśnica Âśniegowa jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w zawĂłr i wĂŞÂżyk zakoĂączony dyszÂą wylotowÂą lub w gaÂśnicach mniejszych krĂłĂŚcem obrotowym z dyszÂą. WewnÂątrz gaÂśnicy znajduje siĂŞ skroplony dwutlenek wĂŞgla, ktĂłry po uruchomieniu pod wÂłasnym ciÂśnieniem wydostaje siĂŞ na zewnÂątrz oziĂŞbiajÂąc siĂŞ do temperatury ok. - 80 st.C. Po dostarczeniu gaÂśnicy w pobliÂże poÂżaru zrywamy plombĂŞ zabezpieczajÂącÂą uruchamiamy zawĂłr i kierujemy strumieĂą dwutlenku wĂŞgla na ognisko poÂżaru. DziaÂłanie gaÂśnicze moÂżna w kaÂżdej chwili przerwaĂŚ zamykajÂąc zawĂłr.
NaleÂży pamiĂŞtaĂŚ o tym Âże:
- w czasie dziaÂłania gaÂśnic trzymaĂŚ jÂą tylko za uchwyty,
- nie wolno uÂżywaĂŚ tych gaÂśnic do gaszenia ludzi.
Ze wzglĂŞdu na swojÂą budowĂŞ syfonowÂą gaÂśnica prawidÂłowo pracuje tylko w pozycji pionowej.

Koc gaÂśniczy
Koc gaÂśniczy jest to pÂłachta z tkaniny caÂłkowicie niepalnej (wÂłĂłkno szklanego) o powierzchni okoÂło 2 m2. Przechowuje siĂŞ go w specjalnym futerale. SÂłuÂży do tÂłumienia poÂżaru w zarodku przez odciĂŞcie dopÂływu powietrza do palÂącego siĂŞ przedmiotu.
SposĂłb uÂżycia:
- wyjÂąĂŚ koc z futeraÂłu, rozÂłoÂżyĂŚ i szczelnie przykryĂŚ palcy siĂŞ przedmiot.
- W przypadku gaszenia ludzi naleÂży osobĂŞ przewrĂłciĂŚ i przykryĂŚ jÂą szczelnie kocem.
- Koce gaÂśnicze moÂżna wykorzystywaĂŚ do przenoszenia ewakuowanego mienia.

INSTRUKCJA BHP
przy spawaniu gazowym

1. Postanowienia ogĂłlne

PracĂŞ w zawodzie spawacza gazowego moÂże wykonywaĂŚ pracownik, ktĂłry :
• ukoĂączyÂł kurs spawalniczy lub uzyskaÂł inne uprawnienia,
• ukoĂączyÂł 18 lat,
• posiada dobry stan zdrowia.
PracĂŞ naleÂży wykonywaĂŚ ubranym w odzieÂż roboczÂą z tkaniny trudnopalnej, nakrycie gÂłowy, buty ze spodami dno zapalnymi, rĂŞkawice spawalnicze oraz ochrony osobiste fartuch skĂłrzany lub inny niepalny, okulary spawalnicze, pĂłÂłmaska.

2. CzynnoÂści do wykonywania przez pracownika przed rozpoczĂŞciem spawania
• zapoznaĂŚ siĂŞ z zakresem pracy i ustaliĂŚ prawidÂłowÂą kolejnoÂśĂŚ poszczegĂłlnych spawaĂą,
• sprawdziĂŚ stan wĂŞÂży tlenowych, acetylenowych oraz prawidÂłowoÂśĂŚ poÂłÂączeĂą do bezpiecznikĂłw (w przypadku sieci) lub reduktorĂłw (w przypadku butli),
• sprawdziĂŚ stan techniczny reduktorĂłw (w przypadku korzystania z butli),
• sprawdziĂŚ w razie uÂżywania sieci, czy bezpiecznik wodny jest prawidÂłowo napeÂłniony woda (jeÂżeli odkrĂŞcimy kurek kontrolny, woda powinna wyciekaĂŚ),
• przygotowaĂŚ odpowiednie palniki i wÂłaÂściwe szkÂła do okularĂłw (G6 do G9),
• ustawiĂŚ butle w stojaku lub na wĂłzku chroniÂąc je przed dziaÂłaniem promieni sÂłonecznych,
• sprawdziĂŚ czy nie ma zagroÂżenia zapalenia siĂŞ elementĂłw znajdujÂących siĂŞ w pobliÂżu, a zwÂłaszcza po drugiej stronie Âściany (jeÂżeli spawanie wykonywane jest przy Âścianie),
• podczas prowadzenia prac w pomieszczeniach zagospodarowanych zabezpieczyĂŚ podrĂŞczny sprzĂŞt gaÂśniczy, butle umieszczaĂŚ w odlegÂłoÂści nie mniejszej niÂż 10 m od ÂźrĂłdeÂł otwartego ognia i 1 m od grzejnikĂłw zamkniĂŞtych, wymieniĂŚ butlĂŞ tlenowa przy nadciÂśnieniu pozostaÂłoÂści gazu co najmniej 0,5 kG/cm2 (okoÂło 50 kPa),
• wymieniĂŚ butlĂŞ acetylenowa przy nadciÂśnieniu pozostaÂłoÂści gazu od 0,5 kG/cm2 (okoÂło 50 kPa) przy temp. -5Â°C do 3,0 kG/cm2 (okoÂło 300 kPa) przy temp. +25Â°C.
Butli acetylenowej nie wolno uÂżywaĂŚ w pozycji leÂżÂącej, kÂąt nachylenia nie
moÂże przekroczyĂŚ 45Â°.
3. Zasady i sposoby bezpiecznego wykonywania spawania.
• dysze palnika stosowaĂŚ ÂściÂśle wedÂług instrukcji fabrycznej,
• uÂżywaĂŚ palnika i wĂŞÂży tylko w dobrym stanie technicznym,
• wĂŞÂże spawalnicze prowadziĂŚ w sposĂłb nie powodujÂący ich zaÂłamania,
• do czyszczenia lub przepychania dyszy palnika stosowaĂŚ tylko miedziane, mosiĂŞÂżne lub aluminiowe przetyczki,
• po kaÂżdej dÂłuÂższej przerwie w pracy sprawdziĂŚ poziom pÂłynu w bezpieczniku wodnym,
• przy zapalaniu palnika: najpierw lekko otworzyĂŚ kurek tlenowy, a po stwierdzeniu iÂż tlen wypÂływa, otworzyĂŚ kurek acetylenowy, zapaliĂŚ i wyregulowaĂŚ pÂłomieĂą,
• przed rozpoczĂŞciem spawania zbiornikĂłw lub w zbiornikach, w ktĂłrych mogÂą znajdowaĂŚ siĂŞ palne pary lub ciecze upewniĂŚ siĂŞ co do caÂłkowitego bezpieczeĂąstwa pracy (zaÂżÂądaĂŚ wynikĂłw pomiarĂłw stĂŞÂżeĂą wybuchowych),
• przy spawaniu zbiornikĂłw, kotÂłĂłw i zamkniĂŞtych pomieszczeĂą stosowaĂŚ ochrony drĂłg oddechowych oraz odpowiednie przerwy w pracy, wychodzÂąc na zewnÂątrz,
• przy spawaniu na rusztowaniach sprawdziĂŚ ich stan,
• przy spawaniu na wysokoÂści stosowaĂŚ siĂŞ do przepisĂłw o wykonywaniu prac na wysokoÂści.

4. CzynnoÂści zakazane spawaczowi :
• stosowanie butli tlenowej umieszczonej w pozycji leÂżÂąc (dopuszcza. nachylenie do 45Â°),
• zatÂłuszczanie butli tlenowych, reduktorĂłw i zaworĂłw,
• uÂżywanie nieszczelnych butli, reduktorĂłw lub palnikĂłw,
• przedÂłuÂżania wĂŞÂży bez wÂłaÂściwych ÂłucznikĂłw metalowych,
• stosowania wĂŞÂży krĂłtszych niÂż 5 m,
• umieszczania butli na rusztowaniach,
• toczenia poziomo, przewracania lub uderzania w butle z gazami,
• odkÂładania zapalonego palnika lub wypuszczania z rÂąk (palnik naleÂży zgasiĂŚ lub odÂłoÂżyĂŚ na odpowiedniÂą podstawkĂŞ),
• pozostawiania palnika pod ciÂśnieniem w razie dÂługiej przerwy w pracy (naleÂży odÂłÂączyĂŚ przewody od sieci reduktora),
• umieszczania wĂŞÂży spawalniczych na plecach i ramieniu,
• uÂżywania w zbiornikach oÂświetlenia miejscowego napiĂŞcie wyÂższe niÂż 24 V,
• samodzielnego naprawiania palnikĂłw i reduktorĂłw,
• stosowania wĂŞÂży do gazĂłw, dla ktĂłrych nie sÂą przeznaczone,
• stosowania tlenu oraz gazĂłw palnych do napĂŞdu narzĂŞdzi pneumatycznych .
5. Podstawowe czynnoÂści spawacza po zakoĂączeniu pracy.
ZgasiĂŚ palnik:
a) zamknÂąĂŚ kurek acetylenu,
b) zamknÂąĂŚ kurek tlenu,
c) poluzowaĂŚ Âśruby nastawcze reduktorĂłw,
d) zamknÂąĂŚ zawory w butlach,
e) otworzyĂŚ kurki na palniku po ustaniu wypÂływu gazĂłw, zamknÂąĂŚ kurki na palniku i zdjÂąĂŚ reduktory z butli,
• sprawdziĂŚ czy w pobliÂżu stanowiska pracy nie zostaÂł zaprĂłszony ogieĂą,
• uporzÂądkowaĂŚ stanowisko pracy i sprzĂŞt,
• wĂŞÂże, palniki i reduktory umieÂściĂŚ w wyznaczonym miejscu,
• zgÂłosiĂŚ przeÂłoÂżonemu zakoĂączenie spawania.
- Bezpieczniki (wodne lub suche) uÂżywaĂŚ tylko dopuszczone przez DozĂłr Techniczny, zgodnie z ich charakterystykÂą.
- Bezpieczniki wodne w okresie zimowym naleÂży napeÂłniĂŚ pÂłynem niezamarzajÂącym.
- PosÂługiwaĂŚ siĂŞ reduktorem zgodnie z instrukcjÂą producenta.
- W razie cofniĂŞcia siĂŞ pÂłomienia naleÂży niezwÂłocznie zamknÂąĂŚ kolejno: zawory palnika do acetylenu a nastĂŞpnie tlenu, a palnik zanurzyĂŚ w wodzie. Gdy palnik jest zimny, a wĂŞÂże nieuszkodzone, naleÂży przedmuchaĂŚ wĂŞÂże i palnik i ponownie zapaliĂŚ.
- CiĂŞcie wewnÂątrz zbiornikĂłw, kotÂłĂłw lub innych zamkniĂŞtych pomieszczeĂą (do 15m3) naleÂży przeprowadzaĂŚ przy asekuracji przez drugiego pracownika przebywajÂącego na zewnÂątrz.
- Wszystkie zauwaÂżone nieprawidÂłowoÂści i usterki naleÂży niezwÂłocznie zgÂłaszaĂŚ przeÂłoÂżonemu.

INSTRUKCJA BHP
przy spawaniu elektrycznym

1. Uwagi ogĂłlne.
a) Do wykonywania staÂłej pracy w zawodzie spawacza elektrycznego, moÂże byĂŚ dopuszczony pracownik, ktĂłry:
• ukoĂączyÂł odpowiedni kurs spawalniczy z wynikiem pozytywnym oraz uzyskaÂł ewentualnie odpowiednie uprawnienia,
• ma dobry stan zdrowia potwierdzony Âświadectwem lekarskim,
b) Do pracy naleÂży przystÂąpiĂŚ wypoczĂŞtym, trzeÂźwym, ubranym w odzieÂż roboczÂą wykonanÂą z tkaniny trudnopalnej wzglĂŞdnie ze skĂłry, wÂłosy przykryĂŚ beretem lub czapkÂą, na nogach mieĂŚ buty ze spodniami trudno zapalnymi, na rĂŞkach rĂŞkawice spawalnicze oraz ochrony osobiste – fartuch skĂłrzany, maska spawalnicza, okulary ochronne, indywidualny sprzĂŞt ochrony drĂłg oddechowych.
c) Prace zwiÂązane z instalowaniem, demontaÂżem, naprawami i przeglÂądami elektrycznych urzÂądzeĂą spawalniczych powinni wykonywaĂŚ pracownicy majÂący odpowiednie uprawnienia.
d) PoÂłÂączenie kilku spawalniczych ÂźrĂłdeÂł energii nie powinno powodowaĂŚ przekroczenia, w stanie bez obciÂąÂżenia, dopuszczalnego napiĂŞcia miĂŞdzy obwodami wyjÂściowymi poÂłÂączonych ÂźrĂłdeÂł energii.
e) ObwĂłd prÂądu spawania nie powinien byĂŚ uziemiony, z wyjÂątkiem przypadkĂłw, gdy przedmioty spawane sÂą poÂłÂączone z ziemiÂą.
f) Przewody spawalnicze ÂłÂączÂące przedmiot spawany ze ÂźrĂłdÂłem energii powinny byĂŚ poÂłÂączone bezpoÂśrednio z tym przedmiotem lub oprzyrzÂądowaniem, jak najbliÂżej miejsca spawania.
2. Podstawowe czynnoÂści przed rozpoczĂŞciem pracy.
Spawacz powinien:
a) zapoznaĂŚ siĂŞ z dokumentacjÂą wykonawczÂą i zakresem prac spawalniczych,
b) zaplanowaĂŚ kolejnoÂśĂŚ wykonywania poszczegĂłlnych spawaĂą,
c) przygotowaĂŚ odpowiednie elektrody,
d) przygotowaĂŚ odpowiednie szkÂła do maski spawalniczej,
e) sprawdziĂŚ stan poÂłÂączeĂą instalacji spawalniczej oraz uchwytu elektrody,
f) sprawdziĂŚ, czy wykonanie spawania nie zagraÂża otoczeniu (dziaÂłanie promieniowania Âłuku, moÂżliwoÂśĂŚ zapalenia elementĂłw Âłatwo zapalnych),
g) sprawdziĂŚ, czy w przypadku spawania na Âścianie, po drugiej stronie nie moÂże nastÂąpiĂŚ zapalenie,
h) wszelkie zauwaÂżone nieprawidÂłowoÂści zgÂłosiĂŚ natychmiast przeÂłoÂżonemu w celu ich usuniĂŞcia.
3. CzynnoÂści podczas spawania.
a) ZabezpieczyĂŚ stanowisko pracy, o ile nie ma staÂłych, ruchomymi ekranami przeciwodblaskowymi i przeciwodpryskowymi.
b) UÂżywaĂŚ do spawania przewodĂłw elektrycznych i uchwytu do elektrody tylko w dobrym stanie technicznym (nieuszkodzona izolacja).
c) StosowaĂŚ tylko wÂłaÂściwe gruboÂści elektrod do spawania.
d) MocowaĂŚ i ustawiaĂŚ rzetelnie i solidnie spawany przedmiot i tak, aby nie ulegÂł on uszkodzeniu.
e) UstawiĂŚ detale do spawania w taki sposĂłb, aby uniemoÂżliwiĂŚ ich przesuniecie lub przewrĂłcenie siĂŞ. Przy odbijaniu ÂżuÂżla uÂżywaĂŚ mÂłotkĂłw igÂłowych i okularĂłw ochronnych.
f) Przy spawaniu wewnÂątrz kotÂłĂłw, zbiornikĂłw lub w ciasnych pomieszczeniach niezaleÂżnie od stosowanej wentylacji, uÂżywaĂŚ ochron drĂłg oddechowych.
g) Przy pracy wewnÂątrz zbiornikĂłw, kotÂłĂłw i innych metalowych pomieszczeĂą, stosowaĂŚ oÂświetlenie elektryczne na napiĂŞcie 24V.
h) UpewniĂŚ siĂŞ, czy element spawany nie grozi upadkiem lub odsuniĂŞciem siĂŞ niebezpiecznym dla pracownika.
i) Przy spawaniu na rusztowaniach sprawdziĂŚ stan ich sprawnoÂści.
j) OchroniĂŚ drogi oddechowe, oczy, twarz i rĂŞce przed poparzeniem i naÂświetleniem poprzez stosowanie odpowiednich ochron osobistych.
k) WÂłÂączyĂŚ indywidualny wyciÂąg powietrza, jeÂżeli taki jest zaÂłoÂżony, aby wyziewy gazowe byÂły usuwane ze stanowiska.
l) UÂżywaĂŚ tylko wÂłaÂściwych, nie uszkodzonych i nie zaoliwionych narzĂŞdzi i pomocy warsztatowych.
m) KaÂżdÂą powierzonÂą pracĂŞ wykonywaĂŚ dokÂładnie, zgodnie z obowiÂązujÂącym procesem technologicznym i wg wskazĂłwek zwierzchnika.
n) KaÂżdy wypadek przy pracy zgÂłaszaĂŚ swojemu przeÂłoÂżonemu, a stanowisko pracy pozostawiĂŚ w takim stanie, w jakim zdarzyÂł siĂŞ wypadek.
4. CzynnoÂści zabronione.
Spawaczowi zabrania siĂŞ:
a) Chwytania gorÂącego metalu przygotowanego do spawania lub po spawaniu.
b) Samodzielnie naprawiaĂŚ uszkodzone przewody elektryczne (instalacjĂŞ elektrycznÂą).
c) W czasie przerw w pracy trzymaĂŚ pod pachÂą uchwyt do elektrody.
d) Odsuwania maski spawalniczej zbyt daleko od twarzy, odkÂładania jej przed zgaÂśniĂŞciem Âłuku, a takÂże zapalenie Âłuku bez zabezpieczenia twarzy.
e) Spawania bez prawidÂłowego uziemienia elementu spawanego.
f) StosowaĂŚ prowizoryczne poÂłÂączenie urzÂądzeĂą spawalniczych.
g) PowodowaĂŚ, aby podÂłoga na stanowisku roboczym byÂła mokra, Âśliska, nierĂłwna, zanieczyszczona Âśmieciami, zatarasowana.
5. Podstawowe czynnoÂści po zakoĂączeniu pracy.
Spawacz powinien:
a) WyÂłÂączyĂŚ spawarkĂŞ spod napiĂŞcia.
b) SprawdziĂŚ, czy podczas spawania na stanowisku lub obok stanowiska nie zostaÂł zaprĂłszony ogieĂą.
c) UporzÂądkowaĂŚ stanowisko pracy, usunÂąĂŚ koĂącĂłwki elektrod oraz ÂżuÂżel spawalniczy.
d) UporzÂądkowaĂŚ sprzĂŞt spawalniczy.
6. Uwagi koĂącowe.
a) Podczas wykonywania prac spawalniczych wewnÂątrz zbiornikĂłw, kotÂłĂłw lub innych pomieszczeĂą zamkniĂŞtych (do 15m3), spawacz powinien byĂŚ ubezpieczony przez innego pracownika, przebywajÂącego na zewnÂątrz.
b) W razie wÂątpliwoÂści co do bezpieczeĂąstwa przy wykonywaniu powierzonej pracy, pracownik ma prawo przerwaĂŚ pracĂŞ i zwrĂłciĂŚ siĂŞ do przeÂłoÂżonego o wyjaÂśnienie sytuacji.

Instrukcja bhp na stanowisku
Blacharza - lakiernika

Uwagi ogĂłlne:
Do samodzielnej pracy na stanowisku blacharza-lakiernika samochodowego moÂżna przystÂąpiĂŚ tylko wtedy, jeÂżeli posiada siĂŞ:
– ukoĂączonÂą ZasadniczÂą SzkoÂłĂŞ ZawodowÂą lub przyuczenie do zawodu,
– przeszkolenia:
a. wstĂŞpne ogĂłlne i instruktaÂż stanowiskowy bhp,
b. w zakresie ochrony ppoÂż.,
– dobry stan zdrowia potwierdzony Âświadectwem lekar¬skim odnotowany przez lekarza w kartotece bhp lub w innym dokumencie,
– ukoĂączony 18-ty rok Âżycia,
– zezwolenie bezpoÂśredniego zwierzchnika (mistrza) na pracĂŞ na stanowisku blacharza-lakiernika samochodowego

Nigdy nie naleÂży podejmowaĂŚ pracy, jeÂżeli ma siĂŞ jakie¬kolwiek wÂątpliwoÂści co do jej bezpiecznego wykonania.

NaleÂży zgÂłaszaĂŚ siĂŞ do swojego bezpoÂśredniego zwierzch¬nika (mistrza) po odpowiednie i wyczerpujÂące wytyczne dla rozwiÂązania utrudnieĂą oraz problemĂłw lub niejasnoÂści czy wÂątpliwoÂści, dotyczÂących bezpiecznego wykonywania powierzonego zadania.

PracĂŞ rozpoczynaĂŚ punktualnie, bĂŞdÂąc wypoczĂŞtym, trze¬Âźwym, wÂłaÂściwie ubranym (kombinezon, nakrycie gÂłowy, rĂŞkawice robocze i ochronne, okulary ochronne, maska lub pĂłÂłmaska przeciwpyÂłowa, buty robocze i gumowe, fartuch gumowy).

Podstawowe czynnoÂści pracownika przed rozpoczĂŞciem pracy:
Pracownik powinien przygotowaĂŚ:
a. w zakresie naprawy blacharki samochodu:
– mÂłotki, ÂśrubokrĂŞty, klucze, ÂściÂągacze,
– narzĂŞdzia i pomoce specjalne, niezbĂŞdne do wykonania demontaÂżu blacharki,
– czĂŞÂści zapasowe do wymiany,
– smary, oleje, pÂłyny do zmywania brudu, farby,
– pomoce do czyszczenia blach przed malowaniem,
– materiaÂły zabezpieczajÂące szyby i inne czĂŞÂści przed ich przypadkowym zabrudzeniem farbami,
b. w zakresie malowania i lakierowania:
– farby, lakiery, rozpuszczalniki,
– pomoce do nakÂładania lakierĂłw na blacharkĂŞ samochodu,
– zbiorniki z lakierami,
– pistolety do lakierowania,
– materiaÂły do gruntowania blacharki,
– szczotki, papier Âścierny,

Pracownik powinien takÂże sprawdziĂŚ i zadbaĂŚ o jakoÂśĂŚ:
– masek, pĂłÂłmasek, rĂŞkawic, okularĂłw ochronnych, fartucha gumowego, ochraniaczy itp.,
– ekranĂłw i innych zabezpieczeĂą, znakĂłw i napisĂłw ostrzegawczych.
Uszkodzone i zuÂżyte naleÂży wymieniĂŚ.

Po wykonaniu tych czynnoÂści przygotowawczych moÂże przystÂąpiĂŚ do wÂłaÂściwego toku pracy i tak:
– po upewnieniu siĂŞ, Âże wprowadzenie samochodu na stanowisko nie stworzy Âżadnych zagroÂżeĂą dla otoczenia moÂże wprowadziĂŚ go na miejsce zachowujÂąc pewne zasady:
a. zachowaĂŚ odpowiednie odlegÂłoÂści samochodu remontowanego od innych pojazdĂłw stojÂących obok oraz od Âścian warsztatu,
b. wyÂłÂączyĂŚ silnik,
c. zaciÂągnÂąĂŚ hamulec rĂŞczny,
d. podÂłoÂżyĂŚ co najmniej dwa kliny pod koÂła,
e. po podÂłoÂżeniu klinĂłw zluzowaĂŚ hamulec rĂŞczny a rÂączkĂŞ biegu przesunÂąĂŚ na pozycjĂŞ jaÂłowÂą,
f. w przypadku umieszczania samochodu na „koÂłysce” odpowiednio zabezpieczyĂŚ go przed osuniĂŞciem siĂŞ.

WaÂżne:

NaleÂży zapewniĂŚ prawidÂłowe, bezpieczne oÂświetlenie caÂłego stanowiska roboczego

CzynnoÂści blacharza-lakiernika podczas pracy:

Blacharz-lakiernik powinien:
1. Podczas pracy stosowaĂŚ tylko bezpieczne metody pracy, tak by nie stwarzaĂŚ Âżadnych zagroÂżeĂą zarĂłwno dla siebie jak i wspĂłÂłpracownikĂłw.
I tak winien on:
a. usunÂąĂŚ wszystkie przedmioty ze stanowiska roboczego, ktĂłre utrudniajÂą wykonywanie operacji przygotowywania samochodu do lakierowania jednoczeÂśnie sprawdziĂŚ, czy urzÂądzenia i narzĂŞdzia warsztatowe sÂą w dobrym stanie technicznym. SzczegĂłlnie naleÂży zadbaĂŚ by takie urzÂądzenia jak podnoÂśniki samochodowy czy widÂłowy do wymontowywania silnika byÂły w peÂłni sprawne,
b. w pomieszczeniu warsztatowym korzystaĂŚ tylko z wĂłzkĂłw napĂŞdzie elektrycznym. Poza budynkiem z wĂłzkĂłw spalinowych,
c. przy czyszczeniu blacharki samochodowej lub zdzieraniu zuÂżytego lakieru z karoserii lub innych czĂŞÂści uÂżywaĂŚ ochronnikĂłw gĂłrnych drĂłg oddechowych tzn. maski lub pĂłÂłmaski; a takÂże rĂŞkawice ochronne,
d. przy czyszczeniu i przygotowywania blacharki do lakierowania, zwrĂłciĂŚ szczegĂłlnÂą uwagĂŞ na ostre wystajÂące czĂŞÂści i elementy samochodu ktĂłre mogÂą przyczyniĂŚ siĂŞ do powstania urazĂłw u wykonujÂącego tÂą czynnoÂśĂŚ pracownika,
e. powÂłoki z zawartoÂściÂą bieli oÂłowiowej i siarczanu oÂłowiu zeskrobywaĂŚ z blachy tylko w stanie wilgotnym,
f. zachowaĂŚ szczegĂłlnÂą ostroÂżnoÂśĂŚ przy myciu za pomocÂą oleju napĂŞdowego, nafty, ropy lub benzyny czĂŞÂści lub caÂłych zespoÂłĂłw samochodowych – sÂą to czynnoÂści stwarzajÂące szczegĂłlne zagroÂżenie poÂżarowe,
g. zanieczyszczone czyÂściwo naleÂży przechowywaĂŚ w zamkniĂŞtych pojemnikach. Pojemniki te naleÂży oprĂłÂżniaĂŚ codziennie po zakoĂączonej pracy,
h. plamy na podÂłodze z uÂżytych rozpuszczalnikĂłw, olejĂłw, ropy, nafty czy benzyny naleÂży natychmiast posypywaĂŚ trocinami drzewnymi lub piaskiem,

Malowanie natryskowe wykonywaĂŚ w odpowiednim pomieszczeniu, przy peÂłnej wentylacji, specjalnie oznakowanym.
a. bezwzglĂŞdnie stosowaĂŚ odpowiednie ochrony osobiste,
b. zabezpieczyĂŚ stanowisko przed ewentualnymi zagroÂżeniami dla siebie czy wspĂłÂłpracownikĂłw,
c. na stanowisku roboczym przechowywaĂŚ tylko takie iloÂści materiaÂłĂłw przygotowanych do lakierowania (rozpuszczalniki, farby, lakiery), ktĂłre bĂŞdÂą zuÂżyte podczas jednego dnia pracy,
d. pojemniki z farbami, lakierami i rozpuszczalnikami oraz innymi materiaÂłami Âłatwopalnymi, przechowywaĂŚ z dala od ÂźrĂłdÂła ciepÂła, chroniĂŚ przed dziaÂłaniem promieni sÂłonecznych, takÂże z dala urzÂądzeĂą wentylacyjnych,
e. pojemniki do przechowywania farb, lakierĂłw, rozpuszczalnikĂłw powinny byĂŚ niepalne, nie tÂłukÂące siĂŞ, takie by moÂżna je byÂło szczelnie zamykaĂŚ. Na wierzchu pojemnika powinna znajdowaĂŚ siĂŞ czytelna etykieta informujÂąca o skÂładzie chemicznym, wÂłaÂściwoÂściach chemicznych stopniu zagroÂżenia dla zdrowia i Âżycia. NaleÂży bezwzglĂŞdnie postĂŞpowaĂŚ zgodnie z zaleceniami producenta,
f. koncentrowaĂŚ caÂłÂą swojÂą uwagĂŞ na wykonywanych czynnoÂściach,
g. do pracy uÂżywaĂŚ tylko nie iskrzÂących narzĂŞdzi (takÂże przy wykonywaniu innych prac w pobliÂżu), wszelkie urzÂądzenia winny byĂŚ skontrolowane pod wzglĂŞdem bezpieczeĂąstwa (szczegĂłlnie czy podczas ich uÂżytkowania nie wystĂŞpuje iskrzenie). Pracownik wykonujÂący te prace winien byĂŚ dodatkowo przeszkolony.

WaÂżne:

– farby tropikalne zawierajÂą substancje silnie trujÂące, naleÂży stosowaĂŚ siĂŞ przy ich stosowaniu do przepisĂłw regulujÂących sposĂłb obchodzenia siĂŞ z tego typu substancjami,
– w razie wystÂąpienia zÂłego samopoczucia (nagÂłe osÂłabienie, bĂłl gÂłowy, kÂłopoty z oddychaniem) sugerujÂącego zatrucie pracownik winien przerwaĂŚ pracĂŞ i udaĂŚ siĂŞ do lekarza.

CzynnoÂści zakazane pracownikowi:
Blacharzowi i lakiernikowi zabrania siĂŞ przede wszystkim:
a. stosowania niebezpiecznych metod pracy, takich ktĂłre stwarzajÂą zagroÂżenia w procesie pracy,
b. pracy bez niezbĂŞdnych osÂłon i ochronnikĂłw osobistych,
c. uÂżywania niewÂłaÂściwych, lub uszkodzonych urzÂądzeĂą, narzĂŞdzi i sprzĂŞtu niezbĂŞdnych do pracy,
d. niewÂłaÂściwego magazynowania materiaÂłĂłw stosowanych przy wykonywanych pracach tzn. w nie oznakowanych, w niewÂłaÂściwych opakowaniach, zbyt blisko ÂźrĂłdeÂł ciepÂła czy wentylatorĂłw,
e. uÂżywania materiaÂłĂłw malarskich bez znajomoÂści ich skÂładu chemicznego i wÂłaÂściwoÂści toksycznych, a takÂże bez znajomoÂści postĂŞpowania w razie nagÂłego zatrucia lub innego wypadku zwiÂązanego z uÂżywaniem ww.,
f. pracy przy nieuporzÂądkowanym stanowisku, zwÂłaszcza tolerowania plam po smarach, pÂłynach Âłatwopalnych na podÂłodze i na stanowisku roboczym,
g. lakierowania samochodu niewÂłaÂściwie przygotowanego do wykonywanej operacji tzn. gdy jest on oparty tylko na podnoÂśniku bez wÂłaÂściwego zabezpieczenia,
h. skÂładowania pustych naczyĂą, nasiÂąkniĂŞtych szmat i innych odpadĂłw, nie nadajÂących siĂŞ do dalszego stosowania, na stanowisku pracy lub w miejscu wykonywania operacji lakierowania karoserii samochodowych,
i. palenia papierosĂłw, uÂżywania otwartego ognia w pomieszczeniach w ktĂłrych wykonywane jest lakierowanie karoserii samochodowych.

WaÂżne

BezwzglĂŞdnie zabrania siĂŞ uÂżywania do lakierowania zwiÂązkĂłw oÂłowiu, arsenu, rtĂŞci, benzyn zawierajÂących czteroetylen oÂłowiu, dwusiarczku wĂŞgla, chloropodobnych wĂŞglowodanĂłw.

CzynnoÂści pracownika po zakoĂączeniu pracy

Blacharz-lakiernik powinien:
1. wyÂłÂączyĂŚ spod napiĂŞcia wszystkie uÂżywane narzĂŞdzia elektryczne,
2. uporzÂądkowaĂŚ swoje stanowisko pracy to znaczy po dokÂładnym oczyszczeniu odÂłoÂżyĂŚ uÂżywane narzĂŞdzia, przyrzÂądy i pomoce na miejsce ich staÂłego przechowywania,
3. wÂłaÂściwie zabezpieczyĂŚ materiaÂły malarskie,
4. oczyÂściĂŚ ochrony osobiste, przewody i odÂłoÂżyĂŚ je na ich staÂłe miejsce przechowywania,
5. zabezpieczyĂŚ stanowisko robocze tak, aby nie stwarzaÂło Âżadnych zagroÂżeĂą.

Po zakoĂączeniu pracy pracownik powinien:
– posprzÂątaĂŚ stanowisko pracy, szczegĂłlnie zwracajÂąc uwagĂŞ na ewentualnie rozlany olej i inne pÂłyny, .UsunÂąĂŚ ewentualne zanieczyszczenia i odpady,
– sprawdziĂŚ, czy pozostawione stanowisko robocze nie stwarza jakichkolwiek zagroÂżeĂą,
– zÂłoÂżyĂŚ w miejscach wyznaczonych dodatkowe narzĂŞdzia pracy i sprzĂŞt ochrony osobistej.

W przypadku powstania poÂżaru naleÂży:
– ostrzec osoby znajdujÂące siĂŞ w obrĂŞbie zagroÂżenia,
– wyÂłÂączyĂŚ zasilanie budynku w energiĂŞ elektrycznÂą i odciÂąĂŚ dopÂływ gazu,
rĂłwnoczeÂśnie
– zaalarmowaĂŚ straÂż poÂżarnÂą,
– powiadomiĂŚ przeÂłoÂżonych o poÂżarze,
– podjÂąĂŚ decyzjĂŞ o ewakuacji ludzi,
– przystÂąpiĂŚ do prowadzenia akcji gaÂśniczej za pomocÂą podrĂŞcznego sprzĂŞtu gaÂśniczego,

Podczas akcji gaÂśniczej obowiÂązuje zasada podporzÂądkowania siĂŞ poleceniom kierujÂącego akcjÂą ratowniczo-gaÂśniczÂą .

W przypadku zaistnienia wypadku:
– udzieliĂŚ poszkodowanemu pierwszej pomocy
– w razie potrzeby wezwaĂŚ pomoc lekarskÂą
– powiadomiĂŚ przeÂłoÂżonych.
Uwaga

1. w razie wÂątpliwoÂści co do zachowania warunkĂłw bezpieczeĂąstwa pracy pracownik ma prawo przerwaĂŚ pracĂŞ i zwrĂłciĂŚ siĂŞ do przeÂłoÂżonego o wyjaÂśnienie sytuacji,
2. w przypadku znalezienia siĂŞ wobec bezpoÂśredniego niebezpieczeĂąstwa powstrzymaĂŚ siĂŞ wobec wykonywania pracy. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, nie moÂże jednak odmĂłwiĂŚ podjĂŞcia innej, rĂłwnorzĂŞdnej pracy, gdy usuniĂŞcie zagroÂżenia przy poprzednio wykonywanej pracy nie jest moÂżliwe.

No ! To teraz juÂż nikt nie powie .... Âże nie wiedziaÂł ! Teraz tylko kopiowaĂŚ, drukowaĂŚ i przyklejaĂŚ na stanowiskach. DziĂŞki Loboloco !!! :spoko:

... jak tak bĂŞdzie dalej to za kilka miesiĂŞcy okaÂże siĂŞ Âże to juÂż nie tylko forum, ale PORTAL z peÂłnym kompendium wiedzy ( i gotowcĂłw ) do prowadzenia lakierni i lakierowania !

**Pomógł:** 13 razy Posty: 660 Skąd: Silesia

To dodam jeszcze to... gdyby powyÂższy post nie wystarczyÂł...

mam nadzieje Âże nikomu sie nie przyda.

INSTRUKCJA UDZIELANIA PIERWSZEJ POMOCY

ÂŻycie poszkodowanego w wypadku przy pracy lub powstaÂłego w innych okolicznoÂściach bardzo czĂŞsto zaleÂży od postawy ratujÂących oraz znajomoÂści udzielania pierwszej pomocy. ObowiÂązek ratowania poszkodowanego spoczywa na kaÂżdym. Osoby udzielajÂące pierwszej pomocy nie powinny obawiaĂŚ siĂŞ odpowiedzialnoÂści karnej za niewÂłaÂściwe jej udzielanie.
Przed prawem odpowiada tylko ta osoba, ktĂłra tej pomocy nie udzieliÂła, a mogÂła to uczyniĂŚ bez naraÂżenia siebie i innych osĂłb ratujÂących poszkodowanego.
Jak pomĂłc poszkodowanemu?

ObowiÂązujÂą pewne standardy postĂŞpowania. I tak, w sytuacji kiedy to zdrowie, a nawet Âżycie poszkodowanego zaleÂży od naszych dziaÂłaĂą, musimy:
•zachowaĂŚ spokĂłj,
•powiadomiĂŚ pogotowie ratunkowe,
•usunÂąĂŚ poszkodowanego - jeÂśli jest to konieczne - ze Âśrodowiska zagraÂżajÂącego Âżycia, jednoczeÂśnie podjÂąĂŚ akcjĂŞ ratunkowÂą,
•przeprowadzamy wstĂŞpnÂą ocenĂŞ stanu poszkodowanego:
•jego ÂświadomoÂści (zadajemy jakieÂś pytanie),
•czy oddycha (przykÂładajÂąc rĂŞkĂŞ do ust chorego),
•czy jest zachowana czynnoÂśĂŚ serca (sprawdzamy na tĂŞtnicy szyjnej),
•czy nie wystÂąpiÂły objawy krwawienia wewnĂŞtrznego (objawy wstrzÂąsu pourazowego, tzn. bladoÂśĂŚ powÂłok skĂłrnych, niepokĂłj lub obojĂŞtnoÂśĂŚ, zimny pot, szybkie, sÂłabo wyczuwalne tĂŞtno),
•sprawdziĂŚ, czy nie wystÂąpiÂły zÂłamania, oparzenia itp.
PostĂŞpowanie nasze bĂŞdzie uzaleÂżnione od objawĂłw, jakie stwierdzimy.

1.Przenoszenie poszkodowanego
CiĂŞÂżko poszkodowanego naleÂży przenieÂśĂŚ w taki sposĂłb, aby nie sprawiaĂŚ bĂłlu i nie spowodowaĂŚ pogorszenia jego stanu. PrzenosiĂŚ powinny trzy osoby ustawione z jednej strony lub dwie osoby i trzecia ze strony przeciwnej poÂśrodku. PrzyklĂŞkajÂą na lewe kolano i wsuwajÂą obie dÂłonie pod ciaÂło poszkodowanego: jedna osoba - pod gÂłowĂŞ i plecy, druga - pod krzyÂż i miednicĂŞ, trzecia pod uda i podudzia, przy czym jednoczeÂśnie podnoszÂą do gĂłry celem przeniesienia w bezpieczne miejsce.

2.Opatrywanie ran
UdzielajÂący pierwszej pomocy powinni zadbaĂŚ o swoje bezpieczeĂąstwo, gdyÂż kaÂżda rana moÂże byĂŚ ÂźrĂłdÂłem zakaÂżenia. Przede wszystkim naleÂży uÂżywaĂŚ rĂŞkawic (np. gumowych). Rany nie wolno przemywaĂŚ wodÂą, Âśrodkami leczniczymi, zasypywaĂŚ proszkami i smarowaĂŚ maÂściami, gdyÂż utrudnia to gojenie. Przenoszony brud z powierzchni skĂłry do rany moÂże wywoÂłaĂŚ zakaÂżenie. Na ranĂŞ nakÂładamy wyjaÂłowionÂą gazĂŞ, ktĂłrej nie naleÂży dotykaĂŚ rĂŞkami na powierzchni, a tylko chwytaĂŚ za jej obrzeÂża, i owijamy bandaÂżem. Oczyszczenie ran z brudu, ziemi itp. naleÂży do lekarza.

3.Tamowanie krwotokĂłw
W przypadku naciĂŞcia, przebicia ÂżyÂł tĂŞtniczych koĂączyn gĂłrnych i dolnych naleÂży je podnieÂśĂŚ do gĂłry. Na ranĂŞ przyÂłoÂżyĂŚ wyjaÂłowiony opatrunek i mocno przyciskaĂŚ przez 4 - 5 minut. Nie naleÂży dotykaĂŚ rany palcami. Kiedy krwawienie nie ustaje, czynnoÂśĂŚ naleÂży powtĂłrzyĂŚ.
Krwotok moÂżemy prĂłbowaĂŚ powstrzymaĂŚ stosujÂąc ucisk palcami tĂŞtnicy lub ÂżyÂły pomiĂŞdzy miejscem zranienia a sercem.
W przypadku krwotoku z nosa poszkodowanego naleÂży poÂłoÂżyĂŚ lub posadziĂŚ, odchyliĂŚ mu lekko gÂłowĂŞ ku tyÂłowi, naÂłoÂżyĂŚ okÂład z zimnej wody. MoÂżna wÂłoÂżyĂŚ do nosa kawaÂłek wyjaÂłowionej waty i jednoczeÂśnie uciskaĂŚ nos palcami. WatĂŞ umoczyĂŚ w wodzie utlenionej. Krwotoki z ran twarzy wstrzymuje siĂŞ przyciskajÂąc tĂŞtnicĂŞ szczĂŞkowÂą do dolnego brzegu dolnej szczĂŞki.
Krwotok z czoÂła i skroni wstrzymuje siĂŞ poprzez przyciskanie tĂŞtnicy skroniowej z przodu ucha.
Krwawienie z duÂżych ran gÂłowy wstrzymuje siĂŞ przyciskajÂąc tĂŞtnicĂŞ do krĂŞgĂłw szyi, a z doÂłu pachowego przyciskajÂąc tĂŞtnicĂŞ podobojczykowÂą do koÂści w dole nadobojczykowym. Na przedramieniu przyciska siĂŞ tĂŞtnicĂŞ ramieniowÂą, poÂśrodku ramienia od strony wewnĂŞtrznej. Po udzieleniu pierwszej pomocy poszkodowanym z uszkodzonymi tĂŞtnicami naleÂży niezwÂłocznie powiadomiĂŚ Pogotowie Ratunkowe, by umoÂżliwiĂŚ udzielenie niezbĂŞdnej dalszej pomocy lekarskiej. W przypadku krwotoku z drĂłg rodnych, chorÂą poÂłoÂżyĂŚ na brzuch, naÂłoÂżyĂŚ zimny okÂład na podbrzusze i przewieÂźĂŚ do szpitala.

PamiĂŞtaj:
•nie wyjmuj ciaÂł obcych z rany,
•nie kÂładÂź waty na otwartÂą ranĂŞ.

1.ZÂłamania koÂści: dzielimy na zamkniĂŞte i otwarte

ZÂłamanie koÂści czaszki: na skutek upadku na gÂłowĂŞ lub uderzenia w gÂłowĂŞ. Objawy: poszkodowany jest nieprzytomny, krwawi z uszu i ust. PostĂŞpowanie: zimny okÂład na gÂłowĂŞ, zapewniĂŚ spokĂłj i skierowaĂŚ do szpitala. ZÂłamanie krĂŞgosÂłupa - silny bĂłl w krĂŞgosÂłupie, sztywnoÂśĂŚ karku lub w stopach. Nie przemieszczaĂŚ chorego. WezwaĂŚ pomoc instytucjonalnÂą. ZÂłamanie i zwichniĂŞcie obojczyka objawia siĂŞ bĂłlem i znacznym obrzĂŞkiem w okolicach obojczyka. WÂłoÂżyĂŚ do doÂłu pachowego zwitek waty, zgiÂąĂŚ rĂŞkĂŞ pod kÂątem prostym, zawiesiĂŚ na temblaku zrobionym z chustki i na uszkodzone miejsce naÂłoÂżyĂŚ zimny okÂład.

ZÂłamanie Âżeber objawia siĂŞ silnym bĂłlem przy oddychaniu, kaszlu, kichaniu i przy ruchach. Mocno obandaÂżowaĂŚ klatkĂŞ piersiowÂą lub dobrze ÂściÂągnÂąĂŚ rĂŞcznikiem podczas wydechu. W przypadku stÂłuczenia lub zwichniĂŞcia stosowaĂŚ zimne okÂłady z wody i mocno zabandaÂżowaĂŚ. Miejsca stÂłuczonego nie jodynowaĂŚ, rozcieraĂŚ lub smarowaĂŚ maÂściami.

ZÂłamania koĂączyn
W przypadku rĂŞki naleÂży jÂą unieruchomiĂŚ za pomocÂą deski lub szyny tak, aby dwa sÂąsiadujÂące stawy ulegÂły unieruchomieniu, zawiesiĂŚ na temblaku i przymocowaĂŚ do tuÂłowia.
Przy zÂłamaniu i zwichniĂŞciu palcĂłw u rÂąk naleÂży przymocowaĂŚ deseczkĂŞ na szerokoÂśĂŚ dÂłoni, zabandaÂżowaĂŚ. DÂługoÂśĂŚ deseczki powinna byĂŚ od koĂąca palcĂłw do przedramienia.
ZÂłamanie koĂączyn dolnych - naleÂży unieruchomiĂŚ na desce od dÂługoÂści piĂŞty, by zachodziÂła poza miednicĂŞ, i przymocowaĂŚ do tuÂłowia.

PamiĂŞtaj:
•nie zmieniaj uÂłoÂżenia koĂączyny,
•nie prĂłbuj nastawiaĂŚ zÂłamania,
•unieruchom koĂączynĂŞ w jej aktualnym poÂłoÂżeniu,
•przy zÂłamaniu otwartym nie dotykaj wystajÂących odÂłamĂłw kostnych - Âłatwo ulegajÂą zakaÂżeniu.

1.Usuwanie obcych ciaÂł z oka
Najlepiej zanurzyĂŚ twarz w wodzie i przez chwilĂŞ mrugaĂŚ zaprĂłszonym okiem. Nie wolno trzeĂŚ oczu. CiaÂła obce z oczu usuwa tylko lekarz okulista.

2.W przypadku obraÂżeĂą brzucha, raÂżÂącej bladoÂści na twarzy i silnych bĂłlĂłw, naleÂży natychmiast wezwaĂŚ pogotowie ratunkowe w celu szybkiego przewiezienia poszkodowanego do szpitala. MogÂło zaistnieĂŚ uszkodzenie organĂłw wewnĂŞtrznych (krwotok wewnĂŞtrzny).

3.Oparzenia cieplne
UdzielajÂąc pierwszej pomocy poszkodowanemu, trzeba przestrzegaĂŚ pewnych zasad: NiezaleÂżnie od stopnia oparzenia naleÂży zdjÂąĂŚ lub rozciÂąĂŚ ubranie przykrywajÂące poparzone miejsca. JeÂśli poparzeniu ulegÂła dÂłoĂą, usuĂą z niej wszystkie ciasne przedmioty, zanim wystÂąpi obrzĂŞk. OparzonÂą czĂŞÂśĂŚ ciaÂła wÂłĂłÂż pod bieÂżÂącÂą zimnÂą wodĂŞ na co najmniej 10 - 15 minut. ÂŁagodzi to bĂłl i zapobiega obrzĂŞkowi. Przede wszystkim zmniejsza gÂłĂŞbokoÂśĂŚ uszkodzenia skĂłry. Przy wystÂąpieniu pĂŞcherzy na oparzone miejsce poÂłĂłÂż sterylnÂą gazĂŞ. OwiĂą bandaÂżem. WÂłaÂściwie kaÂżde oparzenie, poza zupeÂłnie bÂłahym, powinien obejrzeĂŚ lekarz.

PamiĂŞtaj:
•nie uÂżywaj waty do opatrywania poparzonych miejsc,
•staraj siĂŞ nie dotykaĂŚ oparzonych okolic - Âłatwo ulegajÂą zakaÂżeniu.

1.Oparzenia chemiczne kwasami stĂŞÂżonymi (siarkowym, azotowym, solnym) i Âługami ÂżrÂącymi (sodÂą kaustycznÂą, bielidÂłami, niegaszonym wapnem itp.)
Miejsca oparzone naleÂży niezwÂłocznie przemywaĂŚ strumieniem bieÂżÂącej wody z kranu przez co najmniej 10-15 min. Po dokÂładnym obmyciu wodÂą naÂłoÂżyĂŚ okÂład z roztworem sody (jedna ÂłyÂżeczka od herbaty na szklankĂŞ wody), a na miejsce oparzone Âługiem - okÂład ze sÂłabego roztworu octu lekko kwaÂśnego albo kwasu bornego (jedna ÂłyÂżeczka od herbaty na szklankĂŞ wody).

2.Zatrucia gazami i trujÂącymi parami
Poszkodowanych naleÂży natychmiast wynieÂśĂŚ z zatrutego pomieszczenia na ÂświeÂże powietrze, rozluÂźniĂŚ wszystkie czĂŞÂści ubrania i przykryĂŚ, by uchroniĂŚ ich przed utratÂą ciepÂła i nadmiernym oziĂŞbieniem ciaÂła. Wstrzymanie oddechu nastĂŞpuje przy zatruciach tlenkiem wĂŞgla, siarkowodorem, cyjanowodorem, benzenem i innymi wĂŞglowodorami aromatycznymi i pochodnymi, ktĂłre dziaÂłajÂą bezpoÂśrednio na oÂśrodkowy ukÂład nerwowy. DziaÂłajÂą one duszÂąco, przez zahamowanie dostawy tlenu z pÂłuc do tkanek. ByĂŚ moÂże zaistnieje koniecznoÂśĂŚ wentylowania poszkodowanego metodÂą usta-usta. Nie stosuje siĂŞ jej przy zatruciach benzenem. W przypadku zatrucia przez przewĂłd pokarmowy podstawowym zabiegiem jest wywoÂłanie wymiotĂłw poprzez podanie wody o temperaturze pokojowej, wĂŞgla aktywowanego, biaÂłka jaja (wĂŞgiel w postaci gĂŞstej zawiesiny - jaja 4 szt. na 1/2 litra wody). Mleka nie stosujemy przy zatruciach fosforem, gdyÂż przyspiesza wchÂłanianie trucizny. ZnakomitÂą odtrutkÂą przy poÂłkniĂŞciu kwasu (solnego, siarkowego, azotowego) jest roztwĂłr tlenku magnezowego. Nie wolno stosowaĂŚ wĂŞglanu sodu. W przypadku zatrucia przez skĂłrĂŞ np. anilinÂą, nitrobenzenem, etylinÂą i pochodnymi, naleÂży skĂłrĂŞ zmywaĂŚ bieÂżÂącÂą wodÂą, tak by strumieĂą wody ze spÂłukanÂą truciznÂą nie skaziÂł zdrowych czĂŞÂści ciaÂła. Oparzone oczy spÂłukujemy strumieniem letniej wody. Wody nie stosujemy przy oparzeniach wapnem niegaszonym. We wszystkich przypadkach zatruĂŚ poszkodowanych naleÂży skierowaĂŚ do przychodni specjalistycznych.

3.Udar cieplny
WystĂŞpuje w pomieszczeniach o bardzo wysokiej temperaturze i duÂżej wilgotnoÂści, tj. powyÂżej 40Â°C i wilgotnoÂści powyÂżej 75%. W tych warunkach wystĂŞpuje ogĂłlne osÂłabienie, przyspieszenie tĂŞtna, szybki i pÂłytki oddech , nadmierne pocenie, dreszcze, bĂłle, zawroty gÂłowy mdÂłoÂści, bladoÂśĂŚ skĂłry. RatujÂąc chorego, naleÂży go wynieÂśĂŚ z pomieszczenia, na gÂłowĂŞ poÂłoÂżyĂŚ zimny kompres lub lĂłd, podaĂŚ do picia chÂłodne pÂłyny, krople nasercowe (np. kardiamid ). W razie wystÂąpienia bezdechu zastosowaĂŚ sztuczne oddychanie (16-20 razy na minutĂŞ), do momentu, kiedy chory zacznie oddychaĂŚ. Chorego niezwÂłocznie przewieÂźĂŚ do szpitala.

4.Omdlenie
NajczĂŞÂściej oznacza krĂłtkotrwaÂłÂą, zwykle kilkusekundowÂą lub parominutowÂą utratĂŞ przytomnoÂści. Objawy: bladoÂśĂŚ skĂłry, pocenie siĂŞ, zawroty gÂłowy, kÂłopoty ze wzrokiem, dzwonienie w uszach, ostatecznie utrata przytomnoÂści. Pomoc: poÂłĂłÂż chorego na plecach, zapewnij mu dostĂŞp powietrza, unieÂś wysoko jego nogi, rozluÂźnij ubranie. JeÂśli chory jest nieprzytomny, naleÂży go uÂłoÂżyĂŚ w tak zwanej pozycji bocznej ustalonej.
•uklĂŞknij z boku poszkodowanego,
•uÂłĂłÂż bliÂższÂą tobie rĂŞkĂŞ chorego wzdÂłuÂż tuÂłowia, drugÂą rĂŞkĂŞ, zgiĂŞtÂą w Âłokciu, przeÂłĂłÂż nad jego klatkÂą piersiowÂą,
•unieÂś kolano nogi leÂżÂącej dalej od ciebie, delikatnie pociÂągnij za ÂłokieĂŚ i kolano, obracajÂąc poszkodowanego w swojÂą stronĂŞ,
•odchyl gÂłowĂŞ chorego do tyÂłu, aby zapewniĂŚ droÂżnoÂśĂŚ drĂłg oddechowych, sprawdÂź tĂŞtno.

1.OdmroÂżenia
WystĂŞpujÂą w trzech stopniach. Lekkie odmroÂżenia charakteryzujÂą siĂŞ uczuciem palenia i kÂłucia w miejscu odmroÂżonym, bladniĂŞcie i utrata czucia. RatujÂąc poszkodowanego, naleÂży zastosowaĂŚ ciepÂłe (lecz nie gorÂące) kÂąpiele i ostroÂżnie rozcieraĂŚ miejsca suchÂą czystÂą rĂŞkÂą. Nie wolno rozcieraĂŚ brudnymi szmatami lub Âśniegiem. Przy odmroÂżeniach II-go stopnia miejsca odmroÂżenia sÂą ciemnoczerwone lub sine, tworzÂą siĂŞ pĂŞcherze wypeÂłnione przezroczystym lub lekko krwistym pÂłynem. Nie naleÂży moczyĂŚ ani rozcieraĂŚ odmroÂżonych miejsc, a takÂże przekÂłuwaĂŚ pĂŞcherzy. Chorego szybko przewieÂźĂŚ do szpitala. OdmroÂżenia III-go stopnia: skĂłra ma zabarwienie czerwonosine lub fioletowe, nastĂŞpuje jej martwica. Najpierw silny bĂłl w miejscu odmroÂżenia, pĂłÂźniej brak czucia.
Poszkodowanego naleÂży stopniowo ogrzaĂŚ, podaĂŚ Âśrodki przeciwbĂłlowe, przykryĂŚ miejsca odmroÂżenia jaÂłowym opatrunkiem i szybko przewieÂźĂŚ do szpitala.

2.PoraÂżenie prÂądem elektrycznym
•odetnij dopÂływ prÂądu, wyÂłÂącz gÂłĂłwny przeÂłÂącznik (bezpiecznik) lub wyciÂągnij z kontaktu wtyczkĂŞ urzÂądzenia elektrycznego,
•jeÂśli to moÂżliwe, odsuĂą poszkodowanego od ÂźrĂłdÂła prÂądu; zrĂłb to za pomocÂą np. drewnianego kija od szczotki lub drewnianego krzesÂła, stojÂąc na suchej macie gumowej, ksiÂąÂżce lub zÂłoÂżonej gazecie.

PamiĂŞtaj:
•nie dotykaj skĂłry poszkodowanego, jeÂśli ma on kontakt z przewodem pod napiĂŞciem,
•nie dotykaj teÂż kabla elektrycznego,
•wezwij pogotowie,
•skontroluj oddech i tĂŞtno; w razie bezdechu - zastosuj sztuczne oddychanie, braku tĂŞtna - masaÂż serca,
•przytomnego uÂłĂłÂż wygodnie i okryj.

Sztuczne oddychanie
Przy podejrzeniu urazu krĂŞgosÂłupa (np. po upadku z wysokoÂści) moÂżna wykonywaĂŚ tylko trzeciÂą i czwartÂą spoÂśrĂłd poniÂższych czynnoÂści.
1.Upewnij siĂŞ, czy poszkodowany leÂży na twardej, rĂłwnej powierzchni. SprawdÂź, czy w ustach nie ma ciaÂł obcych.
2.Odchyl gÂłowĂŞ poszkodowanego do tyÂłu - trzymajÂąc jednÂą dÂłoĂą na jego czole, drugÂą chwytajÂąc podbrĂłdek.
3.ZaciÂśnij skrzydeÂłka nosa za pomocÂą kciuka palca wskazujÂącego. WeÂź gÂłĂŞboki wdech. Obejmij szczelnie jego usta. WykonujÂąc szybki wydech, wdmuchnij powietrze do jego drĂłg oddechowych. Gdy zauwaÂżysz, Âże klatka poszkodowanego unosi siĂŞ, odejmij usta, przystaw ucho do jego ust, aby usÂłyszeĂŚ szmer wychodzÂącego powietrza. Kiedy klatka piersiowa opadnie, kontynuuj sztuczne oddychanie.

MasaÂż serca
1.PoÂłĂłÂż chorego na twardym podÂłoÂżu na plecach.
2.Wymacaj dolny koniec mostka. PoÂłĂłÂż nasadĂŞ dÂłoni w odlegÂłoÂści dwĂłch palcĂłw powyÂżej tego miejsca.
3.PoÂłĂłÂż na dÂłoni drugÂą rĂŞkĂŞ, palce powinny byĂŚ uniesione. Pochyl siĂŞ do przodu, tak by twoje barki znajdowaÂły siĂŞ nad mostkiem chorego. RĂŞce trzymaj wyprostowane.
4.Uciskaj klatkĂŞ piersiowÂą na 4-5 cm. Wykonaj to 15 razy w tempie szybszym niÂż jeden ucisk na sekundĂŞ (licz rĂłwno do trzech i na raz uciskaj).
5.Wykonaj dwa oddechy metodÂą usta-usta.

Jedna osoba reanimujÂąca: Powtarzaj cykl: 15 uciskĂłw i 2 wdechy dopĂłki poszkodowany nie okaÂże odznak Âżycia lub nie przybĂŞdzie pomoc.
Dwie osoby reanimujÂące: Pierwsza prowadzi sztuczne oddychanie, druga - masaÂż serca. WedÂług schematu 5 uciskĂłw 1 oddech.

PamiĂŞtaj:
•nigdy nie zostawiaj poszkodowanego bez opieki,
•staraj siĂŞ zadbaĂŚ o komfort cieplny poszkodowanego,
•jeÂśli tylko sytuacja na to pozwoli - okryj go,
•w zasadzie podawanie lekarstw, np. ÂśrodkĂłw przeciwbĂłlowych, jest nie wskazane; byĂŚ moÂże bĂŞdzie istniaÂła potrzeba zaopatrzenia operacyjnego.

[ Dodano: 2009-06-26, 14:16 ]
I coÂś jeszcze na rozluÂźnienie

**Pomógł:** 4 razy Posty: 283 Skąd: Kalisz

To siĂŞ doÂłÂączĂŞ ze swoimi opracowaniami. PisaÂłem kiedyÂś jeszcze instrukcjĂŞ obsÂługi mieszalnika, ale nie mogĂŞ tego znaleÂźĂŚ.

INSTRUKCJA PRZECIWPOÂŻAROWA
dla mieszalni lakierĂłw.

W celu zapewnienia odpowiednich warunkĂłw bezpieczeĂąstwa poÂżarowego w pomieszczeniach mieszalni lakierĂłw; pracownikom i osobom czasowo przebywajÂącym w sklepie zabrania siĂŞ:
1. Palenia tytoniu i uÂżywania ognia otwartego ognia poza miejscami do tego wyznaczonymi.
2. Korzystania z niesprawnych technicznie maszyn, urzÂądzeĂą i narzĂŞdzi
3. Korzystania z niesprawnych technicznie urzÂądzeĂą i instalacji elektroenergetycznych .
4. Wykonywania prowizorycznych podÂłÂączeĂą do instalacji elektroenergetycznych.
5. Dokonywania jakichkolwiek napraw urzÂądzeĂą i instalacji elektroenergetycznych bez posiadania wymaganych uprawnieĂą.
6. UÂżytkowania elektrycznych urzÂądzeĂą ogrzewczych w sposĂłb niezgodny z warunkami eksploatacyjnymi okreÂślonymi przez producenta.
7. Przechowywania materiaÂłĂłw poÂżarowo niebezpiecznych (z wyjÂątkiem materiaÂłĂłw uÂżywanych do prowadzonych prac, w iloÂściach nie przekraczajÂących tygodniowego zapotrzebowania i przechowywanych w szczelnych pojemnikach).
8. Ustawiania pojazdĂłw, maszyn i urzÂądzeĂą w sposĂłb nie zapewniajÂący odpowiednich warunkĂłw ewakuacji w obiekcie.
9. SkÂładowania materiaÂłĂłw palnych na drogach i przejÂściach sÂłuÂżÂących do ewakuacji w obiekcie
10. Zamykania drzwi ewakuacyjnych w sposĂłb uniemoÂżliwiajÂący ich natychmiastowe uÂżycie.
11. Zastawiania lub ograniczania dostĂŞpu do podrĂŞcznego sprzĂŞtu gaÂśniczego i urzÂądzeĂą przeciwpoÂżarowych.
12. Zastawiania lub ograniczania dostĂŞpu do:
- wyÂłÂącznikĂłw lub tablic rozdzielczych prÂądu elektrycznego,
- zaworĂłw gazu

PODSTAWA PRAWNA
- art. 3 i 4 Ustawy o ochronie przeciwpoÂżarowej z dnia 24 sierpnia 1991 r ( Dz. U Nr 81, poz. 315 z pĂłÂźniejszymi zmianami)
- RozporzÂądzenie Ministra Spraw WewnĂŞtrznych z dnia 3 listopada 1992 r w sprawie ochrony przeciwpoÂżarowej budynkĂłw, i innych obiektĂłw budowlanych i terenĂłw ( Dz. U Nr 92, poz. 460 z pĂłÂźniejszymi zmianami).

INSTRUKCJA ALARMOWA W PRZYPADKU POWSTANIA POÂŻARU
W MIESZALNI LAKIERĂW.

I. ALARMOWANIE
1. KaÂżdy, kto zauwaÂży nawet najmniejszy poÂżar, obowiÂązany jest natychmiast zaalarmowaĂŚ:
• wÂłaÂściciela tel. (..........................)
lub w razie takiej koniecznoÂści bezpoÂśrednio straÂż poÂżarnÂą - telefon - 998
• osoby znajdujÂące siĂŞ w najbliÂższym sÂąsiedztwie poÂżaru zawiadamiajÂą osoby odpowiedzialne z kierownictwa zakÂładu
2. ZachowaĂŚ spokĂłj i nie dopuÂściĂŚ do paniki.
3. Po uzyskaniu telefonicznego poÂłÂączenia ze straÂżÂą poÂżarnÂą naleÂży wyraÂźnie podaĂŚ:
a) gdzie siĂŞ pali - dokÂładny adres, nazwĂŞ obiektu, instytucji, piĂŞtro,
b) co siĂŞ pali - np. pali siĂŞ dach hali maszyn dziewiarskich itp.,
c) czy istnieje zagroÂżenie Âżycia ludzi,
d) numer telefonu, z ktĂłrego siĂŞ mĂłwi i swoje nazwisko.
Uwaga! odÂłoÂżyĂŚ sÂłuchawkĂŞ dopiero po otrzymaniu odpowiedzi, Âże zgÂłoszenie zostaÂło przyjĂŞte. OdczekaĂŚ chwilĂŞ przy telefonie na ewentualne sprawdzenie.
1. W przypadku braku telefonu alarmowaĂŚ z najbliÂższego aparatu alarmowego, ktĂłry znajduje siĂŞ w portierni lub w biurze wÂłaÂściciela.
2. W przypadku potrzeby wzywaĂŚ pogotowia innych sÂłuÂżb wg wykazu numerĂłw alarmowych, znajdujÂących siĂŞ przy dzwiach pomieszczeĂą.
II. AKCJA RATOWNICZO-GAÂŚNICZA
1. RĂłwnoczeÂśnie z alarmowaniem straÂży poÂżarnej naleÂży przystÂąpiĂŚ do akcji ratowniczo - gaÂśniczej za pomocÂą podrĂŞcznego sprzĂŞtu gaÂśniczego, znajdujÂącego siĂŞ w pobliÂżu.
2. Do czasu przybycia straÂży poÂżarnej kierownictwo akcjÂą obejmuje wÂłaÂściciel bÂądÂź wyznaczony pracownik lub najbardziej energiczna i opanowana osoba.
3. KaÂżda osoba przystĂŞpujÂąca do akcji ratowniczo-gaÂśniczej winna wiedzieĂŚ, Âże:
a) w pierwszej kolejnoÂści przeprowadziĂŚ ratowanie zagroÂżonego Âżycia ludzi,
b) wyÂłÂączyĂŚ dopÂływ prÂądu elektrycznego do pomieszczeĂą objĂŞtych poÂżarem,
c) nie wolno gasiĂŚ wodÂą lub gaÂśnicami bez litery "E" instalacji i urzÂądzeĂą elektrycznych bĂŞdÂących pod napiĂŞciem.
Do gaszenia instalacji i urzÂądzeĂą pod napiĂŞciem stosowaĂŚ tylko gaÂśnice Âśniegowe i proszkowe.
d) usunÂąĂŚ z zasiĂŞgu ognia wszystkie materiaÂły palne, a w szczegĂłlnoÂści puszki z pÂłynami Âłatwo zapalnymi, cenne maszyny i waÂżne dokumenty,
e) nie otwieraĂŚ bez wyraÂźnej potrzeby drzwi i okien do pomieszczeĂą, w ktĂłrych powstaÂł poÂżar, poniewaÂż dopÂływ tlenu sprzyja rozwojowi ognia,
f) szybkie i prawidÂłowe uruchomienie ÂśrodkĂłw gaÂśniczych umoÂżliwia ugaszenie poÂżaru w zarodku.
III. ZABEZPIECZENIE POGORZELISKA
Prezes zakÂładu pracy odpowiedzialny jest za:
a) zabezpieczenie miejsca poÂżaru, wystawienie posterunku pogorzelowego w celu unikniĂŞcia poÂżaru wtĂłrnego lub nieszczĂŞÂśliwego wypadku,
b) przystÂąpienie do uporzÂądkowania pogorzeliska po zakoĂączeniu dziaÂłania komisji, powoÂłanej do stwierdzenia przyczyny poÂżaru.
IV. PODSTAWA PRAWNA
Ustawa o ochronie przeciwpoÂżarowej ( Dz. U. nr 81 poz.105 z pĂłÂźniejszymi zmianami).

KALISZ dnia 2.01.2008 r.

[ Dodano: 2010-06-26, 00:25 ]
I najnowsze z ostatniej kontroli PIP. To tylko maÂła czĂŞÂśĂŚ. MieliÂśmy 36 punktĂłw rĂłÂżnych zaleceĂą i tylko 500 zÂł mandatu. OczywiÂście wszystko opracowaÂłem osobiÂście. Korzystajcie z tego od woli. MoÂże kogoÂś uratuje przed przykroÂściami ze strony tej instytucji. JeÂżeli macie mieĂŚ kontrolĂŞ to piszcie, chĂŞtnie pomogĂŞ.

INFORMACJA DLA PRACOWNIKĂW DOTYCZÂĄCA RĂWNEGO TRAKTOWANIA W ZATRUDNIENIU

Zgodnie z obowiÂązkiem wynikajÂącym z art. 941 k.p., udostĂŞpniam pracownikom zatrudnionym w IXELL AUTOLAKIERY tekst przepisĂłw dotyczÂących rĂłwnolegÂłego traktowania w zatrudnieniu w formie wyciÂągu z Kodeksu pracy:

Art. 1. Postanowienia ukÂładĂłw zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumieĂą zbiorowych, regulaminĂłw oraz statutĂłw okreÂślajÂących prawa i obowiÂązki stron stosunku pracy, naruszajÂące zasadĂŞ rĂłwnego traktowania w zatrudnieniu nie obowiÂązujÂą.

Art. 2. Pracownicy majÂą rĂłwne prawa z tytuÂłu jednakowego wypeÂłniania takich samych obowiÂązkĂłw; dotyczy to w szczegĂłlnoÂści rĂłwnego traktowania mĂŞÂżczyzn i kobiet w zatrudnieniu.

Art. 3. Jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpoÂśrednia lub poÂśrednia, w szczegĂłlnoÂści ze wzglĂŞdu na pÂłeĂŚ, wiek, niepeÂłnosprawnoÂśĂŚ, rasĂŞ, religiĂŞ, narodowoÂśĂŚ, przekonania polityczne, przynaleÂżnoÂśĂŚ zwiÂązkowÂą, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientacjĂŞ seksualnÂą, a takÂże ze wzglĂŞdu na zatrudnienie na czas okreÂślony lub nieokreÂślony albo w peÂłnym lub w niepeÂłnym wymiarze czasu pracy – jest niedopuszczalna.

Art. 4. Postanowienia umĂłw o pracĂŞ i innych aktĂłw, na podstawie ktĂłrych powstaje stosunek pracy, naruszajÂące zasadĂŞ rĂłwnego traktowania w zatrudnieniu sÂą niewaÂżne. Zamiast takich postanowieĂą stosuje siĂŞ odpowiednie przepisy prawa pracy, a w razie braku takich przepisĂłw – postanowienia te naleÂży zastÂąpiĂŚ odpowiednimi postanowieniami niemajÂącymi charakteru dyskryminacyjnego.

Art. 5.
Â§ 1. Pracownicy powinni byĂŚ rĂłwno traktowani w zakresie nawiÂązania i rozwiÂązania stosunku pracy, warunkĂłw zatrudnienia, awansowania oraz dostĂŞpu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczegĂłlnoÂści bez wzglĂŞdu na pÂłeĂŚ, wiek, niepeÂłnosprawnoÂśĂŚ, rasĂŞ, religiĂŞ, narodowoÂśĂŚ, przekonania polityczne, przynaleÂżnoÂśĂŚ zwiÂązkowÂą, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientacjĂŞ seksualnÂą, a takÂże bez wzglĂŞdu na zatrudnienie na czas okreÂślony lub nieokreÂślony albo w peÂłnym lub w niepeÂłnym wymiarze czasu pracy.
Â§ 2. RĂłwne traktowanie w zatrudnieniu oznacza niedyskryminowanie w jakikolwiek sposĂłb, bezpoÂśrednio lub poÂśrednio, z przyczyn okreÂślonych w Â§ 1.
Â§ 3. Dyskryminowanie bezpoÂśrednie istnieje wtedy, gdy pracownik z jednej lub z kilku przyczyn okreÂślonych w Â§ 1 byÂł, jest lub mĂłgÂłby byĂŚ traktowany w porĂłwnywalnej sytuacji mniej korzystnie niÂż inni pracownicy.
Â§ 4. Dyskryminowanie poÂśrednie istnieje wtedy, gdy na skutek pozornie neutralnego postanowienia, zastosowanego kryterium lub podjĂŞtego dziaÂłania wystĂŞpujÂą dysproporcje w zakresie warunkĂłw zatrudnienia na niekorzyÂśĂŚ wszystkich lub znacznej liczby pracownikĂłw naleÂżÂących do grupy wyrĂłÂżnionej ze wzglĂŞdu na jednÂą lub kilka przyczyn okreÂślonych w Â§ 1, jeÂżeli dysproporcje te nie mogÂą byĂŚ uzasadnione innymi obiektywnymi powodami.
Â§ 5. Przejawem dyskryminowania w rozumieniu Â§ 2 jest takÂże:
1) dziaÂłanie polegajÂące na zachĂŞcaniu innej osoby do naruszania zasady rĂłwnego traktowania w zatrudnieniu,
2) zachowanie, ktĂłrego celem lub skutkiem jest naruszenie godnoÂści albo poniÂżenie lub upokorzenie pracownika (molestowanie).
Â§ 6. Dyskryminowaniem ze wzglĂŞdu na pÂłeĂŚ jest takÂże kaÂżde nieakceptowane zachowanie o charakterze seksualnym lub odnoszÂące siĂŞ do pÂłci pracownika, ktĂłrego celem lub skutkiem jest naruszenie godnoÂści lub poniÂżenie albo upokorzenie pracownika; na zachowanie to mogÂą siĂŞ skÂładaĂŚ fizyczne, werbalne lub pozawerbalne elementy (molestowanie seksualne).

Art. 6 Â§ 1. Za naruszenie zasady rĂłwnego traktowania w zatrudnieniu, z zastrzeÂżeniem Â§ 2-4, uwaÂża siĂŞ rĂłÂżnicowanie przez pracodawcĂŞ sytuacji pracownika z jednej lub kilku przyczyn okreÂślonych w art. 183a Â§ 1, ktĂłrego skutkiem jest w szczegĂłlnoÂści:
– odmowa nawiÂązania lub rozwiÂązanie stosunku pracy,
– niekorzystne uksztaÂłtowanie wynagrodzenia za pracĂŞ lub innych warunkĂłw zatrudnienia albo pominiĂŞcie przy awansowaniu lub przyznawaniu innych ÂświadczeĂą zwiÂązanych z pracÂą,
– pominiĂŞcie przy typowaniu do udziaÂłu w szkoleniach podnoszÂących kwalifikacje zawodowe
chyba Âże pracodawca udowodni, Âże kierowaÂł siĂŞ obiektywnymi powodami.
Â§ 2. Zasady rĂłwnego traktowania w zatrudnieniu nie naruszajÂą dziaÂłania polegajÂące na:
– niezatrudnianiu pracownika z jednej lub kilku przyczyn okreÂślonych w art. 183a Â§ 1, jeÂżeli jest to uzasadnione ze wzglĂŞdu na rodzaj pracy, warunki jej wykonywania lub wymagania zawodowe stawiane pracownikom,
– wypowiedzeniu pracownikowi warunkĂłw zatrudnienia w zakresie wymiaru czasu pracy, jeÂżeli jest to uzasadnione przyczynami niedotyczÂącymi pracownikĂłw,
– stosowaniu ÂśrodkĂłw, ktĂłre rĂłÂżnicujÂą sytuacjĂŞ prawnÂą pracownika ze wzglĂŞdu na ochronĂŞ rodzicielstwa, wiek lub niepeÂłnosprawnoÂśĂŚ pracownika,
– ustalaniu warunkĂłw zatrudniania i zwalniania pracownikĂłw, zasad wynagradzania i awansowania oraz dostĂŞpu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych – z uwzglĂŞdnieniem kryterium staÂżu pracy.
Â§ 3. Nie stanowiÂą naruszenia zasady rĂłwnego traktowania w zatrudnieniu dziaÂłania podejmowane przez okreÂślony czas, zmierzajÂące do wyrĂłwnywania szans wszystkich lub znacznej liczby pracownikĂłw wyrĂłÂżnionych z jednej lub kilku przyczyn okreÂślonych w art. 183a Â§ 1, przez zmniejszenie na korzyÂśĂŚ takich pracownikĂłw faktycznych nierĂłwnoÂści, w zakresie okreÂślonym w tym przepisie.
Â§ 4. RĂłÂżnicowanie pracownikĂłw ze wzglĂŞdu na religiĂŞ lub wyznanie nie stanowi naruszenia zasady rĂłwnego traktowania w zatrudnieniu, jeÂżeli w zwiÂązku z rodzajem i charakterem dziaÂłalnoÂści prowadzonej w ramach koÂścioÂłĂłw i innych zwiÂązkĂłw wyznaniowych, a takÂże organizacji, ktĂłrych cel dziaÂłania pozostaje w bezpoÂśrednim zwiÂązku z religiÂą lub wyznaniem, religia lub wyznanie pracownika stanowi istotne, uzasadnione i usprawiedliwione wymaganie zawodowe.

Art. 7. Â§ 1. Pracownicy majÂą prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakowÂą pracĂŞ lub za pracĂŞ o jednakowej wartoÂści.
Â§ 2. Wynagrodzenie, o ktĂłrym mowa w Â§ 1, obejmuje wszystkie skÂładniki wynagrodzenia, bez wzglĂŞdu na ich nazwĂŞ i charakter, a takÂże inne Âświadczenia zwiÂązane z pracÂą, przyznawane pracownikom w formie pieniĂŞÂżnej lub w innej formie niÂż pieniĂŞÂżna.
Â§ 3. Pracami o jednakowej wartoÂści sÂą prace, ktĂłrych wykonywanie wymaga od pracownikĂłw porĂłwnywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrĂŞbnych przepisach lub praktykÂą i doÂświadczeniem zawodowym, a takÂże porĂłwnywalnej odpowiedzialnoÂści i wysiÂłku.

Art. 8. Osoba, wobec ktĂłrej pracodawca naruszyÂł zasadĂŞ rĂłwnego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokoÂści nie niÂższej niÂż minimalne wynagrodzenie za pracĂŞ, ustalane na podstawie odrĂŞbnych przepisĂłw.

Art. 9. Skorzystanie przez pracownika z uprawnieĂą przysÂługujÂących z tytuÂłu naruszenia zasady rĂłwnego traktowania w zatrudnieniu nie moÂże stanowiĂŚ przyczyny uzasadniajÂącej wypowiedzenie przez pracodawcĂŞ stosunku pracy lub jego rozwiÂązanie bez wypowiedzenia.

Art. 10 Â§ 1. Zawarcie z pracownikiem umowy o pracĂŞ przewidujÂącej zatrudnienie w niepeÂłnym wymiarze czasu pracy nie moÂże powodowaĂŚ ustalenia jego warunkĂłw pracy i pÂłacy w sposĂłb mniej korzystny w stosunku do pracownikĂłw wykonujÂących takÂą samÂą lub podobnÂą pracĂŞ w peÂłnym wymiarze czasu pracy, z uwzglĂŞdnieniem jednak proporcjonalnoÂści wynagrodzenia za pracĂŞ i innych ÂświadczeĂą zwiÂązanych z pracÂą, do wymiaru czasu pracy pracownika.
Â§ 2. Pracodawca powinien, w miarĂŞ moÂżliwoÂści, uwzglĂŞdniĂŚ wniosek pracownika dotyczÂący zmiany wymiaru czasu pracy okreÂślonego w umowie o pracĂŞ.

Art. 11Pracodawca jest obowiÂązany w szczegĂłlnoÂści:
przeciwdziaÂłaĂŚ dyskryminacji w zatrudnieniu, w szczegĂłlnoÂści ze wzglĂŞdu na pÂłeĂŚ, wiek, niepeÂłnosprawnoÂśĂŚ, rasĂŞ, religiĂŞ, narodowoÂśĂŚ, przekonania polityczne, przynaleÂżnoÂśĂŚ zwiÂązkowÂą, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientacjĂŞ seksualnÂą, a takÂże ze wzglĂŞdu na zatrudnienie na czas okreÂślony lub nieokreÂślony albo w peÂłnym lub w niepeÂłnym wymiarze czasu pracy

Art. 12. Â§ 1. Pracodawca jest obowiÂązany przeciwdziaÂłaĂŚ mobbingowi.
Â§ 2. Mobbing oznacza dziaÂłania lub zachowania dotyczÂące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegajÂące na uporczywym i dÂługotrwaÂłym nĂŞkaniu lub zastraszaniu pracownika, wywoÂłujÂące u niego zaniÂżonÂą ocenĂŞ przydatnoÂści zawodowej, powodujÂące lub majÂące na celu poniÂżenie lub oÂśmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespoÂłu wspĂłÂłpracownikĂłw.
Â§ 3. Pracownik, u ktĂłrego mobbing wywoÂłaÂł rozstrĂłj zdrowia, moÂże dochodziĂŚ od pracodawcy odpowiedniej sumy tytuÂłem zadoÂśĂŚuczynienia pieniĂŞÂżnego za doznanÂą krzywdĂŞ.
Â§ 4. Pracownik, ktĂłry wskutek mobbingu rozwiÂązaÂł umowĂŞ o pracĂŞ, ma prawo dochodziĂŚ od pracodawcy odszkodowania w wysokoÂści nie niÂższej niÂż minimalne wynagrodzenie za pracĂŞ, ustalane na podstawie odrĂŞbnych przepisĂłw.
Â§ 5. OÂświadczenie pracownika o rozwiÂązaniu umowy o pracĂŞ powinno nastÂąpiĂŚ na piÂśmie z podaniem przyczyny, o ktĂłrej mowa w Â§ 2, uzasadniajÂącej rozwiÂązanie umowy.

PoÂświadczenie zapoznania siĂŞ z tekstem dotyczÂącym rĂłwnego traktowania:

……………………………………………………………

[ Dodano: 2010-06-26, 00:27 ]
INSTRUKCJA BHP POSTĂPOWANIA Z NIEBEZPIECZNYMI SUBSTANCJAMI I PREPARATAMI SZKODLIWYMI DLA ZDROWIA.

1. PIERWSZA POMOC
Symptomy wywoÂłane nadmiernym naraÂżeniem: zwroty, mdÂłoÂści, wymioty, trudnoÂści w oddychaniu, podraÂżnienie skory lub oczu. W razie wystÂąpienia wymienionych objawĂłw zasiĂŞgnÂąĂŚ pomocy medycznej i pokazaĂŚ KartĂŞ Charakterystyki Substancji Niebezpiecznej.
Wdychanie: OddychaĂŚ ÂświeÂżym powietrzem. Nie pic i nie jeÂśĂŚ aÂż do ustÂąpienia objawĂłw.
SpoÂżycie: Nie jeÂśĂŚ. PiĂŚ tylko wodĂŞ. Nie wywoÂływaĂŚ wymiotĂłw.
Kontakt ze skorÂą: ZdjÂąĂŚ zanieczyszczonÂą odzieÂż. PrzemyĂŚ skĂłrĂŞ wodÂą z mydÂłem. Nie uÂżywaĂŚ rozcieĂączalnikĂłw organicznych lub rozcieĂączalnikĂłw.
Kontakt z oczami: PrzemywaĂŚ obficie wodÂą przez 15 minut i zasiĂŞgnÂąĂŚ pomocy medycznej.

2. POSTĂPOWANIE W PRZYPADKU POÂŻARU
ÂŚrodki zapobiegawcze: UsunÂąĂŚ wszystkie potencjalne ÂźrĂłdÂła ognia np. otwarty ogieĂą, niedopaÂłki papierosĂłw, urzÂądzenia iskrzÂące. Zawsze trzymaĂŚ pojemniki zamkniĂŞte.
ÂŚrodki gaÂśnicze: Piana, proszek, CO2, w ograniczonych przypadkach rĂłwnieÂż rozproszone strumienie wody.
PostĂŞpowanie podczas poÂżaru: UstawiĂŚ poza ogniem w kierunku wiatru. Pojemniki nie objĂŞte poÂżarem polewaĂŚ wodÂą. W przypadku poÂżaru mogÂą pojawiĂŚ siĂŞ niebezpieczne dla zdrowia gazy i sadze. Zaleca siĂŞ uÂżywania masek z filtrem A.

3. POSTĂPOWANIE W PRZYPADKU NIEZAMIERZONEGO UWOLNIENIA DO
ÂŚRODOWISKA
Osobiste Âśrodki ostroÂżnoÂści:
UnikaĂŚ potencjalnych ÂźrĂłdeÂł zapÂłonu (ogieĂą, niedopaÂłki papierosĂłw, iskry itp.) ChroniĂŚ
ukÂład oddechowy przed wdychaniem oparĂłw. ZapewniĂŚ dobrÂą wentylacjĂŞ.
ÂŚrodowiskowe Âśrodki ostroÂżnoÂści: Nie dopuÂściĂŚ do przedostania siĂŞ do wody, ciekĂłw wodnych, piwnic, studzienek odpÂływowych i gromadzenia oparĂłw w zamkniĂŞtych pomieszczeniach.
Metody oczyszczania: WymieszaĂŚ rozlany produkt z ziemiÂą, piaskiem lub innym materiaÂłem absorbujÂącym ciecze. UmieÂściĂŚ zuÂżyty absorbent na skÂładowisku odpadĂłw specjalnych lub
niebezpiecznych.

4. POSTĂPOWANIE Z SUBSTANCJÂĄ/PREPARATEM I JEJ/JEGO
MAGAZYNOWANIE
PostĂŞpowanie: Podczas posÂługiwania siĂŞ produktem wietrzyĂŚ pomieszczenia.
Zgodnie z przepisami o emisji do Âśrodowiska substancji niebezpiecznych (par.12) i i
zagroÂżenia wybuchem (par.9) Zgodnie z przepisami BHP.
TrzymaĂŚ pojemniki szczelnie zamkniĂŞte. PrzechowywaĂŚ z dala od niepoÂżÂądanych
osĂłb. Nie jeÂśĂŚ, nie piĂŚ, i nie paliĂŚ podczas stosowania produktu.
Przechowywanie: PrzechowywaĂŚ zgodnie z przepisami o przechowywaniu substancji Âłatwopalnych i niebezpiecznych. Nie przechowywaĂŚ razem z ÂżywnoÂściÂą. PrzechowywaĂŚ szczelnie zamkniĂŞte w suchym i wentylowanym pomieszczeniu zgodnie z instrukcjÂą na etykiecie.

5. KONTROLA NARAÂŻENIA I ÂŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ
Ochrona osobista: DostosowaĂŚ Âśrodki bezpieczeĂąstwa do technologii aplikacji. UÂżywaĂŚ tylko narzĂŞdzi beziskrowych. Ochrona drĂłg oddechowych: WentylowaĂŚ pomieszczenie w ktĂłrym stosuje siĂŞ produkt tak aby stĂŞÂżenie oparĂłw rozpuszczalnikĂłw zawartych w produkcie nie przekraczaÂły dopuszczalnej wartoÂści progowej.

INSTRUKCJA BHP PRZY OBSÂŁUDZE KOMPUTERA Z MONITOREM EKRANOWYM

UWAGI OGĂLNE
Do wykonywania pracy na stanowisku roboczym moÂże byĂŚ dopuszczony pracownik (kaÂżda osoba zatrudnionÂą przez pracodawcĂŞ, w tym praktykant i staÂżysta, uÂżytkujÂąca w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez poÂłowĂŞ dobowego wymiaru czasu pracy), ktĂłry speÂłnia nastĂŞpujÂące warunki:
- ma wymagane kwalifikacje do pracy na wyznaczonym stanowisku
- zatrudnienie kobiet dopuszczalne jest na warunkach okreÂślonych w K.P. oraz w RozporzÂądzeniu RM w sprawie wykazu prac wzbronionych kobietom (Dz. U. z 1996r. nr 114 poz. 545)
- ma stan zdrowia odpowiedni do wykonywanej pracy potwierdzony Âświadectwem wydanym przez uprawnionego lekarza
- przeszedÂł odpowiedni instruktaÂż zawodowy, zapoznaÂł siĂŞ z instrukcjÂą obsÂługi i odbyÂł przeszkolenie bhp w zakresie okreÂślonym w RozporzÂądzeniu MPiPS w sprawie szczegĂłÂłowych zasad szkolenia w dziedzinie bezpieczeĂąstwa i higieny pracy (Dz. U. z 1996r. nr 62 poz. 285)
Do pracy naleÂży przystĂŞpowaĂŚ w stanie trzeÂźwoÂści, zachowujÂąc schludny i estetyczny wyglÂąd, uÂżywaĂŚ okulary korygujÂące wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza, jeÂżeli wyniki badaĂą okulistycznych potrzebĂŞ ich stosowania podczas pracy przy obsÂłudze monitora ekranowego. NaleÂży zapewniĂŚ bezpieczne warunki pracy przy obsÂłudze komputera przez:
- dostatecznÂą wentylacjĂŞ pomieszczenia i urzÂądzeĂą (wilgotnoÂśĂŚ wzglĂŞdna powietrza w pomieszczeniach przeznaczonych do pracy z monitorami ekranowymi nie powinna byĂŚ mniejsza niÂż 40%)
- odlegÂłoÂści miĂŞdzy sÂąsiednimi monitorami powinny wynosiĂŚ co najmniej 0,6 m, a miĂŞdzy pracownikiem i tyÂłem sÂąsiedniego monitora - co najmniej 0,8 m
- odlegÂłoÂśĂŚ oczu pracownika od ekranu monitora powinna wynosiĂŚ 400Ăˇ750 mm

PODSTAWOWE CZYNNOÂŚCI PRZED ROZPOCZĂCIEM PRACY
- zaplanowaĂŚ kolejnoÂśĂŚ wykonywania poszczegĂłlnych czynnoÂści, przygotowaĂŚ potrzebne dokumenty i programy
- sprawdziĂŚ stan techniczny urzÂądzeĂą i oÂświetlenia stanowiska, a w szczegĂłlnoÂści stan instalacji elektrycznej
- sprawdziĂŚ stan czytelnoÂści klawiatury (powierzchnia klawiatury powinna byĂŚ matowa, a znaki na klawiaturze powinny byĂŚ kontrastowe i czytelne)
- dostosowaĂŚ biurko, krzesÂło, podnĂłÂżek do wymiarĂłw swego ciaÂła, ustawiĂŚ odpowiednio uchwyt na dokument
- przygotowaĂŚ stanowisko robocze przez podÂłÂączenie do sieci zasilajÂącej i wyÂświetlenie na ekranie dowolnej informacji
- ustawiĂŚ ekran monitora wzglĂŞdem ÂźrĂłdeÂł ÂświatÂła tak, aby ograniczyĂŚ olÂśnienie i odbicia ÂświatÂła
- wyregulowaĂŚ jasnoÂśĂŚ i kontrast monitora (ewentualnie zastosowaĂŚ filtr lub ekran ochronny)
- zauwaÂżone usterki i uchybienia zgÂłosiĂŚ natychmiast przeÂłoÂżonemu

ZASADNICZE CZYNNOÂŚCI PODCZAS PRACY
- podczas wykonywania pracy zwracaĂŚ uwagĂŞ tylko na wykonywane czynnoÂści
- zachowywaĂŚ prawidÂłowÂą pozycjĂŞ ciaÂła przy wykonywaniu pracy
- zapewniĂŚ przed klawiaturÂą wystarczajÂącÂą przestrzeĂą dla podparcia rÂąk i dÂłoni

CZYNNOÂŚCI ZABRONIONE
- spoÂżywanie posiÂłkĂłw podczas pracy przy komputerze
- palenie tytoniu w pomieszczeniach pracy z komputerem
- samowolne naprawianie urzÂądzeĂą komputerowych, sprzĂŞtu i wyposaÂżenia zasilanego energiÂą elektrycznÂą
- przechowywania na stanowisku przedmiotĂłw posiadajÂących pole magnetyczne
- czyszczenia urzÂądzeĂą wilgotnymi szmatkami bez odÂłÂączenia sprzĂŞtu od zasilania
- czyszczenia ekranu Âśrodkami nie przeznaczonymi do tego celu
- dopuszczenie do uÂżytkowania komputera osĂłb nieupowaÂżnionych

PODSTAWOWE CZYNNOÂŚCI PO ZAKOĂCZENIU PRACY
- wyÂłÂączyĂŚ zasilanie sprzĂŞtu
- uporzÂądkowaĂŚ i sprzÂątnÂąĂŚ stanowisko pracy
- kopie bezpieczeĂąstwa schowaĂŚ w ustalonym miejscu
- wytrzeĂŚ kurz miĂŞkkÂą szmatkÂą z powierzchni blatĂłw, biurka, urzÂądzeĂą i sprzĂŞtu
- zabezpieczyĂŚ urzÂądzenia przed dostĂŞpem osĂłb niepowoÂłanych

UWAGI KOĂCOWE
- filtry i ekrany ochronne naleÂży dobraĂŚ stosownie do typu i rodzaju monitora
- po przeciwnej stronie monitora, w linii prostej lampy katodowej, w bliskiej odlegÂłoÂści nie moÂże znajdowaĂŚ siĂŞ stanowisko pracy innej osoby (dotyczy starszych typĂłw monitorĂłw)
- kobiety w ciÂąÂży mogÂą pracowaĂŚ bezpoÂśrednio przy monitorze tylko za zgodÂą lekarza i zgodnie z jego zaleceniami
- gniazdka zasilajÂące podlegajÂą badaniom na skutecznoÂśĂŚ zerowania
- przy staÂłej pracy przy komputerze naleÂży :
- ÂłÂączyĂŚ przemienne pracĂŞ zwiÂązanÂą z obsÂługÂą monitora ekranowego z innymi rodzajami prac nie obciÂąÂżajÂącymi narzÂądu wzroku i wykonywanymi w innych pozycjach ciaÂła - przy nie przekraczaniu 1 godziny nieprzerwanej pracy przy obsÂłudze monitora ekranowego lub
- co najmniej 5-minutowÂą przerwĂŞ, wliczanÂą do czasu pracy, po kaÂżdej godzinie pracy przy obsÂłudze monitora ekranowego
Pracodawca jest obowiÂązany:
1. informowaĂŚ pracownikĂłw o wszystkich aspektach ochrony zdrowia i bezpieczeĂąstwa pracy na stanowiskach pracy, w tym o wynikach przeprowadzonej oceny oraz wszelkich Âśrodkach bezpieczeĂąstwa i ochrony zdrowia
2. bez wiedzy pracownika nie moÂżna dokonywaĂŚ kontroli jakoÂściowej i iloÂściowej jego pracy

INSTRUKCJA OKREÂŚLAJÂĄCA WARUNKI STOSOWANIA ÂŚRODKĂW OCHRONY INDYWIDUALNEJ DLA PRACOWNIKĂW.

1.
Przed uÂżyciem sprzĂŞtu ochronnego, obowiÂązkiem pracownika jest dokÂładne
zapoznanie siĂŞ z instrukcjÂą uÂżytkowania, w ktĂłrej zamieszczone sÂą informacje majÂące istotne znaczenia dla skutecznoÂści ochrony przed szkodliwymi pyÂłami i parami. PĂłÂłmaski filtrujÂące i filtry sÂą sprzĂŞtem jednorazowego uÂżycia i nie podlegajÂą konserwacji.

2.
W procesie mieszania lakierĂłw przemysÂłowych, uÂżywaĂŚ kombinezonĂłw ochronnych, rĂŞkawic gumowych oraz pĂłÂłmasek filtrujÂących. WÂłÂączyĂŚ wentylacjĂŞ na stanowisku pracy.

3.
Przed skorzystaniem z pĂłÂłmaski filtrujÂącej naleÂży sprawdziĂŚ, czy data jej
przydatnoÂści do uÂżycia nie zostaÂła przekroczona oraz czy pĂłÂłmaska nie jest
uszkodzona. Informacja o okresie waÂżnoÂści powinna byĂŚ zamieszczona w instrukcji
uÂżytkowania. PĂłÂłmaski uszkodzone oraz takie, ktĂłrych termin waÂżnoÂści zostaÂł
przekroczony nie mogÂą byĂŚ uÂżyte.

4.
Najistotniejsze jest, aby prawidÂłowo zaÂłoÂżyĂŚ pĂłÂłmaskĂŞ filtrujÂącÂą zgodnie z
instrukcjÂą. ZwrĂłciĂŚ naleÂży przy tym uwagĂŞ na dobry docisk zacisku nosowego oraz
przyleganie powierzchni stykajÂącej siĂŞ z twarzÂą. Niedoszczelnienie pĂłÂłmaski na jej
obrzeÂżu powoduje bowiem zwiĂŞkszenie tzw. przecieku caÂłkowitego, a w konsekwencji utratĂŞ efektywnej skutecznoÂści filtracji. SzczegĂłlnÂą utratĂŞ szczelnoÂści powoduje intensywny zarost twarzy jej uÂżytkownika. Dlatego pĂłÂłmaska nie moÂże byĂŚ stosowana przez uÂżytkownikĂłw posiadajÂących zarost na linii przylegania do twarzy.

5.
Czas uÂżytkowania pĂłÂłmaski filtrujÂącej wynosi maksymalnie 8 godzin roboczych.

Ochrony osobiste i zbiorowe:
RĂŞce: RĂŞkawice z gumowe.
Oczy: Okulary ochronne w szczelnej obudowie (oprawa z tworzywa PCW odpornego na dziaÂłanie wĂŞglowodorĂłw) lub peÂłne maski ochronne.
Drogi oddechowe: W normalnych warunkach nie wymaga potrzeby. W przypadku zagroÂżenia: ochrony drĂłg oddechowych w przypadku pracy w atmosferze ze skÂładnikami preparatu penetrujÂącego (z filtrem czÂąsteczkowym oznaczonym kolorem biaÂłym i symbolem P2 oraz filtrem par oznaczonym kolorem brÂązowym i literÂą A) – najkorzystniej zaÂś niezaleÂżne aparaty oddechowe.
SkĂłra i ciaÂło: PrzylegajÂące ubrania ochronne ze zwartej tkaniny. Fartuchy ochronne. Kombinezony ochronne.
Ochrony zbiorowe: Wentylacja na stanowiskach pracy w obiektach zamkniĂŞtych.
Inne informacje: Higiena pracy: ObowiÂązujÂą przepisy ogĂłlne przemysÂłowej higieny pracy. Zanieczyszczone ubranie wymieniĂŚ. Po pracy wymyĂŚ powierzchniĂŞ ciaÂła oraz oczyÂściĂŚ ochrony osobiste. Nie jeÂśĂŚ, nie piĂŚ, nie paliĂŚ, nie zaÂżywaĂŚ lekĂłw podczas pracy.

POSTĂP W ZAKRESIE OCENY ZAGROÂŻEĂ CZYNNIKAMI WYSTĂPUJÂĄCYMI W PROCESACH PRACY ORAZ W ZAKRESIE METOD OCHRONY PRZED ZAGROÂŻENIAMI DLA ZDROWIA I ÂŻYCIA PRACOWNIKĂW.

Na skutek zmiany Kodeksu pracy po raz pierwszy wprowadzono do polskiego prawa pojĂŞcie ryzyka zawodowego. Zgodnie z definicjÂą okreÂślonÂą w RozporzÂądzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 wrzeÂśnia 1997 roku w sprawie ogĂłlnych przepisĂłw bezpieczeĂąstwa i higieny pracy (Dziennik Ustaw Nr 129, poz. 844) przez ryzyko zawodowe naleÂży rozumieĂŚ prawdopodobieĂąstwo wystÂąpienia niepoÂżÂądanych zdarzeĂą zwiÂązanych
z wykonywanÂą pracÂą, powodujÂących straty, w szczegĂłlnoÂści wystÂąpienia u pracownikĂłw niepoÂżÂądanych skutkĂłw zdrowotnych w wyniku zagroÂżeĂą zawodowych wystĂŞpujÂących
w Âśrodowisku pracy lub sposobu wykonywania pracy.
Prawodawca zgodnie z art. 226 Kodeksu pracy (Dziennik Ustaw Nr 24 poz.110)
ma obowiÂązek dokonania oceny ryzyka zawodowego wystĂŞpujÂącego na stanowiskach pracy w jego zakÂładzie, jest rĂłwnieÂż zobowiÂązany poinformowaĂŚ kaÂżdego z pracownikĂłw
o poziomie tego ryzyka na stanowisku oraz wskazania na Âśrodki ograniczajÂące poziom zagroÂżeĂą wystĂŞpujÂących w zakÂładzie. ObowiÂązek ten jest caÂłkiem zgodny z dyrektywÂą Rady Unii Europejskiej nr 89/391/EWG 12 czerwca 1989 r. o wprowadzeniu ÂśrodkĂłw w celu zwiĂŞkszenia bezpieczeĂąstwa i poprawy zdrowia pracownikĂłw podczas pracy. NakÂłada ona
na pracodawcĂŞ obowiÂązek zapewnienia bezpieczeĂąstwa i ochrony zdrowia, zapobieganie ryzyku zawodowemu oraz informowanie pracownikĂłw o zagroÂżeniach. WedÂług dyrektywy pracodawca powinien stosowaĂŚ Âśrodki zapobiegawcze na podstawie nastĂŞpujÂących zasad:
- unikanie ryzyka,
- ocena ryzyka, ktĂłrego nie moÂżna uniknÂąĂŚ,
- zapobieganie ryzyku u ÂźrĂłdÂła,
- dostosowanie pracy do pojedynczego czÂłowieka, (dotyczy gÂłĂłwnie projektowania stanowisk pracy, wyboru wyposaÂżenia roboczego) oraz metod produkcyjnych i metod pracy, a zwÂłaszcza Âłagodzenie monotonii pracy oraz zmniejszanie natĂŞÂżenia pracy majÂącego wpÂływ na zdrowie pracownika,
- stosowanie nowych rozwiÂązaĂą technicznych,
- zastĂŞpowanie niebezpiecznych ÂśrodkĂłw bezpiecznymi lub mniej niebezpiecznymi,
- prowadzenie spĂłjnej i caÂłoÂściowej polityki zapobiegawczej, obejmujÂącej technikĂŞ organizacjĂŞ oraz warunki pracy, stosunki spoÂłeczne i wpÂływ czynnikĂłw zwiÂązanych ze Âśrodowiskiem pracy,
- nadawanie priorytetu Âśrodkom ochrony zbiorowej przed Âśrodkami ochrony indywidualnej,
- wÂłaÂściwe instruowanie pracownikĂłw.
Ocena ryzyka zawodowego ma na celu przeprowadzenie szczegĂłÂłowej analizy procesu pracy, ktĂłra pozwoli na wykrycie zagroÂżeĂą. SÂłuÂży to rozpoznaniu istniejÂących niebezpieczeĂąstw, ich analizĂŞ a przede wszystkim wprowadzenie ÂśrodkĂłw poprawiajÂących warunki pracy i ograniczajÂących szkodliwy wpÂływ procesu pracy na pracownika. WiÂąÂże siĂŞ
to bezpoÂśrednio z poprawÂą Âśrodowiska pracy i zmniejszeniem kosztĂłw. Istnieje bowiem ÂścisÂła zaleÂżnoÂśĂŚ pomiĂŞdzy wÂłaÂściwymi warunkami pracy a wydajnoÂściÂą pracy i koĂącowym wynikiem finansowym firmy poprzez ograniczenie liczby dni absencji, spowodowanych zÂłymi warunkami pracy oraz wypadkami przy pracy. Ustawodawca wprowadzajÂąc poszczegĂłlne przepisy w zakresie oceny ryzyka zawodowego chce zmusiĂŚ pracodawcĂłw
do podjĂŞcia wysiÂłkĂłw zmierzajÂących do poprawy warunkĂłw pracy. Ponadto z przyczyn spoÂłecznych niezmiernie istotne jest dokumentowanie ryzyka zawodowego wystĂŞpujÂącego w poszczegĂłlnych zakÂładach, liczby wypadĂłw przy pracy i chorĂłb zawodowych. W tym celu naÂłoÂżono na kaÂżdego pracodawcĂŞ obowiÂązek ÂścisÂłego dokumentowania wszystkich zagroÂżeĂą, wypadkĂłw i chorĂłb zawodowych oraz prowadzenie w tym zakresie odpowiedniej dokumentacji.

Czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciÂąÂżliwe i niebezpieczne w Âśrodowisku pracy.

Urazy ciaÂła lub nawet ÂśmierĂŚ pracownika, choroba zawodowa czy obniÂżenie sprawnoÂści organizmu powstajÂą pod wpÂływem czynnikĂłw niebezpiecznych, szkodliwych i uciÂąÂżliwych
w Âśrodowisku pracy. DecydujÂący jest tutaj kontakt pracownika z tymi czynnikami, przekroczenia dopuszczalnych stĂŞÂżeĂą i natĂŞÂżeĂą tych czynnikĂłw, a takÂże czas naraÂżenia. Nazywamy to naraÂżeniem zawodowym. PodjĂŞcie przez pracodawcĂŞ dziaÂłaĂą majÂących na celu ograniczenie naraÂżenia zawodowego obniÂży prawdopodobieĂąstwo lub czĂŞstoÂśĂŚ wystĂŞpowania niekorzystnych zmian, czyli obniÂży powstawanie ryzyka zawodowego.
PodziaÂłu czynnikĂłw niebezpiecznych, szkodliwych i uciÂąÂżliwych:
A. Czynniki niebezpieczne (urazowe), ktĂłre dziaÂłajÂąc na czÂłowieka w sposĂłb najczĂŞÂściej nagÂły mogÂą spowodowaĂŚ u niego uraz (wypadek przy pracy). Do grupy tej zaliczamy kilka podstawowych typĂłw zagroÂżeĂą:
- zagroÂżenia elementami ruchomymi i luÂźnymi,
- zagroÂżenia elementami ostrymi i wystajÂącymi,
- zagroÂżenia zwiÂązane z przemieszczaniem siĂŞ ludzi,
- zagroÂżenia poraÂżeniem prÂądem elektrycznym,
- zagroÂżenia poparzeniem,
- zagroÂżenia poÂżarem lub/i wybuchem.
B. Czynniki szkodliwe i uciÂąÂżliwe dziaÂłajÂące na pracownika przez o dÂłuÂższy okres mogÂą spowodowaĂŚ obniÂżenie sprawnoÂści fizycznej i psychicznej pracownika lub zmiany
w stanie jego zdrowia a w konsekwencji doprowadziĂŚ do choroby zawodowej. Czynniki
te dzielimy na cztery podstawowe typy:
1. Czynniki fizyczne
- haÂłas (ustalony i nieustalony, haÂłas infradÂźwiĂŞkowy, haÂłas, ultradÂźwiĂŞkowy),
- mikroklimat,
- promieniowanie optyczne (widzialne, podczerwone i ultrafioletowe),
- promieniowanie jonizujÂące,
- promieniowanie laserowe,
- pole elektromagnetyczne (niskiej i wysokiej czĂŞstotliwoÂści),
- pole elektrostatyczne,
- pyÂły przemysÂłowe,
- wibracja (ogĂłlna i oddziaÂłujÂąca na organizm czÂłowieka przez koĂączyny gĂłrne).
2. Czynniki chemiczne
a) podziaÂł w zaleÂżnoÂści od dziaÂłania na organizm ludzki
- substancje toksyczne,
- substancje draÂżniÂące,
- substancje uczulajÂące,
- substancje rakotwĂłrcze,
- substancje mutagenne,
- substancje upoÂśledzajÂące ukÂład rozrodczy,
b) odziaÂł w zaleÂżnoÂści od rodzajĂłw dziaÂłania na organizm czÂłowieka:
- przez drogi oddechowe,
- przez skĂłrĂŞ i bÂłony Âśluzowe,
- przez przewĂłd pokarmowy.
3. Czynniki biologiczne
- mikroorganizmy roÂślinne i zwierzĂŞce (bakterie, wirusy, grzyby, pierwotniaki)
i wytwarzane przez nie toksyny i alergeny,
- makroorganizmy roÂślinne i zwierzĂŞce.
4. Czynniki psychofizyczne
- obciÂąÂżenie fizyczne (statyczne i dynamiczne),
obciÂąÂżenie psychonerwowe.

CZYNNIKI NIEBEZPIECZNE (URAZOWE)

ZagroÂżenia zwiÂązane z elementami maszyn (ruchome, luÂźne, ostre, wystajÂące)
BezpoÂśredni kontakt czÂłowieka z ruchomymi elementami maszyn, oprzyrzÂądowania i wyposaÂżenia technologicznego moÂże doprowadziĂŚ do urazĂłw na skutek uderzenia, wciÂągniĂŞcia miĂŞdzy ruchome elementy lub zgniecenia. ZagroÂżenia urazowe mogÂą rĂłwnieÂż wystÂąpiĂŚ w procesach technologicznych, w ktĂłrych odpryskujÂą elementy obrabianego materiaÂłu i stosowanych czynnikĂłw, np. cieczy chÂłodzÂącej, a takÂże odpadajÂące, obluzowane lub zuÂżyte czĂŞÂści maszyn, narzĂŞdzi, oprzyrzÂądowania oraz obrabiane przedmioty. PrzyczynÂą urazĂłw mogÂą byĂŚ rĂłwnieÂż spadajÂące z wysokoÂści elementy, np. na skutek wibracji, naruszenia rĂłwnowagi uÂłoÂżonych elementĂłw, wykonywanych operacji (budownictwo).
W celu zapewnienia bezpiecznej pracy, szczegĂłlnie niebezpieczne elementy maszyn powinny byĂŚ osÂłoniĂŞte. UÂżywanie maszyny bez wymaganego urzÂądzenia ochronnego lub przy jego nieodpowiednim stosowaniu jest niedopuszczalne!
UrzÂądzenia ochronne moÂżna podzieliĂŚ na :
 osÂłony ochronne
 urzÂądzenia ochronne odlegÂłoÂściowe
 urzÂądzenia blokujÂące
JeÂżeli w wyniku oceny ryzyka zostanie ustalona koniecznoÂśĂŚ uÂżycia osÂłon, naleÂży je dobieraĂŚ biorÂąc pod uwagĂŞ prawdopodobieĂąstwo i przewidywanÂą ciĂŞÂżkoÂśĂŚ kaÂżdego urazu, wynikajÂące z oceny ryzyka, uÂżytkowanie maszyny zgodnie z przeznaczeniem, zagroÂżenia stwarzane przez maszynĂŞ, rodzaj i czĂŞstoÂśĂŚ dostĂŞpu do maszyny.
MaszynĂŞ uwaÂża siĂŞ za bezpiecznÂą, jeÂśli - przy eksploatowaniu zgodnie z przeznaczeniem – jest prawdopodobne, Âże moÂże byĂŚ ona uÂżytkowana, regulowana i ustawiana, a takÂże utrzymywana w sprawnoÂści technicznej, demontowana i zÂłomowana, nie naraÂżajÂąc pracownika na uraz lub pogorszenie stanu zdrowia. Metody prowadzÂące do tego celu obejmujÂą:
 zmniejszenie ryzyka przez wybĂłr odpowiedniej konstrukcji
 urzÂądzenia ochronne
 informacje dotyczÂące uÂżytkowania (sygnalizacja, znakowanie, instrukcje)
 Âśrodki ochrony indywidualnej
 Âśrodki ochronne zastosowane przez uÂżytkownika (sposĂłb pracy, Âśrodki organizacyjne zapewniajÂące bezpieczeĂąstwo)
ZmniejszyĂŚ lub wyeliminowaĂŚ ryzyko spowodowane przez maszyny moÂżna, stosujÂąc odlegÂłoÂści bezpieczeĂąstwa umoÂżliwiajÂące siĂŞganie do stref niebezpiecznych. NaleÂży pamiĂŞtaĂŚ, Âże nie zapewniajÂą wystarczajÂącej ochrony przed takimi zagroÂżeniami, jak promieniowanie czy emisja substancji, dla ktĂłrych wymagane sÂą dodatkowe lub inne Âśrodki ochrony.
WybĂłr odpowiedniej odlegÂłoÂści bezpieczeĂąstwa zaleÂży od oceny ryzyka, ktĂłra musi byĂŚ oparta na prawdopodobieĂąstwie wystÂąpienia urazu ciaÂła lub utraty zdrowia i przewidywanej ciĂŞÂżkoÂści tego urazu lub pogorszenia stanu zdrowia, co oznacza, Âże odlegÂłoÂśĂŚ bezpieczeĂąstwa bĂŞdzie zaleÂżaÂła od tego, czy ryzyko bĂŞdzie maÂłe czy duÂże.

ZagroÂżenia zwiÂązane z przemieszczaniem siĂŞ ludzi
Poziome i pionowe przemieszczanie siĂŞ ludzi stwarza zagroÂżenie upadkiem lub poÂślizgniĂŞciem, co moÂże spowodowaĂŚ takie urazy jak:
- stÂłuczenia
- zÂłamania
- zwichniĂŞcia
Przemieszczanie siĂŞ ludzi podczas pracy zwiÂązane jest z dojÂściem do stanowiska pracy i opuszczeniem go oraz wykonywaniem czynnoÂści roboczych, konserwacyjnych i naprawczych. Do tego celu sÂłuÂżÂą wewnÂątrzzakÂładowe drogi komunikacyjne i transportowe, otwory przejÂściowe, otwory dostĂŞpu.
OtwĂłr przejÂścia – umoÂżliwia przemieszczenie lub przejÂście caÂłego ciaÂła czÂłowieka w celu umoÂżliwienia mu wykonania takich zadaĂą jak np. operowanie urzÂądzeniami sterujÂącymi, nadzorowanie procesu pracy i sprawdzanie wynikĂłw pracy. Otwory przejÂścia powinny byĂŚ wystarczajÂąco duÂże aby w przypadku zagroÂżenia umoÂżliwiĂŚ szybkie wyjÂście.
Otwory dostĂŞpu – otwory, przez ktĂłre osoba moÂże pochylaĂŚ siĂŞ do przodu, siĂŞgaĂŚ do przodu, wyprostowaĂŚ gĂłrnÂą czĂŞÂśĂŚ ciaÂła, koĂączynĂŞ gĂłrnÂą, rĂŞkĂŞ, palec lub kilka palcĂłw, stopĂŞ lub nogĂŞ – aby wykonaĂŚ czynnoÂści w procesie pracy.
Miejsca w zakÂładzie pracy, w ktĂłrych wystĂŞpujÂą zagroÂżenia dla pracownikĂłw, powinny byĂŚ oznakowane widocznymi barwami lub znakami bezpieczeĂąstwa i wyÂłÂączone z uÂżytkowania odpowiednim ogrodzeniem lub w inny sposĂłb jeÂżeli takie oznakowanie jest niewystarczajÂące w celu zapewnienia bezpieczeĂąstwa pracownikĂłw.
Pracodawca jest zobowiÂązany na terenia zakÂładu zapewniĂŚ:
 drogi komunikacyjne, transportowe, drogi dla pieszych i dojazdy poÂżarowe
 utrzymanie drĂłg w stanie nie stwarzajÂącym zagroÂżeĂą dla uÂżytkownikĂłw
 wymiary drĂłg i przejÂśĂŚ odpowiednie do liczby potencjalnych uÂżytkownikĂłw
 rĂłwnÂą, twardÂą lub utwardzonÂą nawierzchniĂŞ drĂłg, placĂłw manewrowych, postojowych i skÂładowych, dojazdĂłw poÂżarowych i przejÂśĂŚ o odpowiedniej noÂśnoÂści
 na drogach – w miejscach, w ktĂłrych moÂżliwe jest niespodziewane wtargniĂŞcie pieszych naleÂży ustawiĂŚ barierki lub stosowaĂŚ inne skuteczne Âśrodki ochrony

ZagroÂżenia poraÂżenia prÂądem elektrycznym
PoraÂżenie prÂądem elektrycznym nastĂŞpuje na skutek przepÂływu przez ciaÂło czÂłowieka prÂądu elektrycznego.
DziaÂłanie prÂądu na czÂłowieka moÂże byĂŚ:
 bezpoÂśrednie – gdy nastĂŞpuje wÂłÂączenie ciaÂła lub jego czĂŞÂści w obwĂłd elektryczny
 poÂśrednie – polega na powstawaniu uszkodzeĂą bez przepÂływu prÂądu przez ciaÂło czÂłowieka
Na czÂłowieka moÂże dziaÂłaĂŚ:
 prÂąd staÂły – powodujÂący skutki elektrolityczne (przemieszczanie jonĂłw, co zmienia ich stĂŞÂżenia po obu stronach bÂłony komĂłrkowej, prowadzÂąc do zaburzeĂą czynnoÂści komĂłrek)
 prÂąd zmienny – powodujÂący ujemne skutki przez:
- dziaÂłanie na krÂąÂżenie krwi i oddychanie
- dziaÂłanie na ukÂład nerwowy
- dziaÂłanie cieplne
- uszkodzenie miĂŞÂśni koÂści
StopieĂą i zakres poraÂżenia prÂądem zaleÂży przede wszystkim od:
 natĂŞÂżenia
 czasu przepÂływu prÂądu przez czÂłowieka
 czĂŞstotliwoÂści
 drogi przepÂływu prÂądu przez czÂłowieka
instalacje i urzÂądzenia elektryczne powinny byĂŚ tak wykonane i eksploatowane, aby nie naraÂżaÂły pracownikĂłw na poraÂżenie prÂądem elektrycznym, przepiĂŞcia atmosferyczne, szkodliwe oddziaÂływanie pĂłl elektromagnetycznych oraz nie stanowiÂły zagroÂżenia poÂżarowego, wybuchowego i nie powodowaÂły innych szkodliwych skutkĂłw. Przy eksploatacji urzÂądzeĂą elektrycznych stosuje siĂŞ techniczne i organizacyjne Âśrodki ochrony przed poraÂżeniem prÂądem elektrycznym.

ZagroÂżenie poparzeniem
Poparzenie to trwaÂłe uszkodzenie czĂŞÂści miĂŞkkich organizmu czÂłowieka na skutek bezpoÂśredniego dziaÂłania (najczĂŞÂściej w krĂłtkim czasie) skrajnych (wysokich lub niskich) temperatur, skoncentrowania rĂłÂżnego rodzaju energii oraz substancji chemicznych, gÂłĂłwnie ÂżrÂących i parzÂących.
W zaleÂżnoÂści od ciĂŞÂżkoÂści oparzenia dzieli siĂŞ na 3 stopnie:
 oparzenia powierzchniowe – caÂłkowitemu zniszczeniu ulega naskĂłrek, bez uszkodzenia cebulek wÂłosowych, gruczoÂłĂłw Âłojowych i potowych
 oparzenia gÂłĂŞbokie – zniszczona zostaje znaczna czĂŞÂśĂŚ skĂłry z gruczoÂłami Âłojowymi i pÂłytko poÂłoÂżone czĂŞÂści mieszkĂłw wÂłosowych i gruczoÂłĂłw potowych,
 oparzenia caÂłkowite – zniszczona caÂła warstwa skĂłry
do oceny ryzyka oparzenia spowodowanego przez gorÂącÂą powierzchniĂŞ potrzebna jest znajomoÂśĂŚ takich czynnikĂłw jak:
- temperatura powierzchni
- materiaÂł powierzchni
- bezwÂładnoÂśĂŚ cieplna materiaÂłu
- czas trwania kontaktu skĂłry z powierzchniÂą
Ryzyko oparzenia moÂżna oceniĂŚ mierzÂąc temperaturĂŞ powierzchni i porĂłwnujÂąc jÂą z ustalonymi progami oparzenia. PrĂłg oparzenia – temperatura powierzchni okreÂślajÂąca granicĂŞ miĂŞdzy brakiem oparzenia a oparzeniem skĂłry, spowodowanym jej kontaktem z powierzchniÂą o tej temperaturze, przy ustalonym czasie trwania kontaktu.
ÂŹrĂłdÂła ciepÂła, ktĂłre mogÂą stworzyĂŚ niebezpieczeĂąstwo poparzenia w Âśrodowisku pracy sÂą miĂŞdzy innymi:
 gorÂące powierzchnie o temperaturze powyÂżej progu oparzenia
 gorÂące przedmioty znajdujÂące siĂŞ w otoczeniu czÂłowieka
 urzÂądzenia energetyczne ponad 60oC
 ÂźrĂłdÂła promieniowania jonizujÂącego
 niebezpieczne ÂźrĂłdÂła promieniowania ultrafioletowego i podczerwonego
 niebezpieczne ÂźrĂłdÂła promieniowania laserowego
 niebezpieczne ÂźrĂłdÂła promieniowania elektromagnetycznego
 nieprawidÂłowa obsÂługa tych ÂźrĂłdeÂł promieniowania
 przechowywanie substancji ÂżrÂących i parzÂących w nieodpowiednich opakowaniach i niewÂłaÂściwy ich transport
OchronĂŞ przed poparzeniami moÂże stanowiĂŚ:
 odpowiednia konstrukcja maszyn i urzÂądzeĂą
 dobĂłr odpowiedniego procesu technologicznego
 usuniĂŞcie czÂłowieka ze strefy wpÂływĂłw tych zagroÂżeĂą
 odizolowanie czÂłowieka przez zastosowanie technicznych ÂśrodkĂłw ochrony
 stosowanie ÂśrodkĂłw ochrony osobistej

ZagroÂżenia poÂżarowe i wybuchowe
ZagroÂżenie poÂżarowe - zespĂłÂł czynnikĂłw wpÂływajÂących na powstanie i rozprzestrzenianie siĂŞ poÂżaru, a przez to zagraÂżajÂących bezpieczeĂąstwu Âżycia ludzi.
ZagroÂżenie wybuchowe – moÂżliwoÂśĂŚ tworzenia przez palne gazy, pary palnych cieczy, pyÂły lub wÂłĂłkna palnych ciaÂł staÂłych w rĂłÂżnych warunkach mieszanin z powietrzem, ktĂłre pod wpÂływem czynnika inicjujÂącego zapÂłon wybuchajÂą, czyli ulegajÂą gwaÂłtownemu spalaniu poÂłÂączonego ze wzrostem ciÂśnienia.
Ocena zagroÂżenia wybuchem obejmuje wskazanie pomieszczeĂą zagroÂżonych wybuchem, wyznaczenie odpowiednich stref zagroÂżenia wybuchem oraz wskazanie czynnikĂłw mogÂących w nich zainicjowaĂŚ zapÂłon.
PoniewaÂż warunkiem powstania poÂżaru jest obecnoÂśĂŚ materiaÂłu palnego, czynnika utleniajÂącego i ÂźrĂłdÂła zapÂłonu, usuwajÂąc jeden z tych elementĂłw, uniemoÂżliwiamy zaistnienie poÂżaru.
UsuniĂŞcie materiaÂłĂłw palnych ze strefy zagroÂżenia to waÂżny element prewencji, szczegĂłlnie wĂłwczas, gdy nawet maÂła iloÂśĂŚ substancji palnej moÂże byĂŚ ÂźrĂłdÂłem przemieszczenia ognia.

CZYNNIKI SZKODLIWE I UCIÂĄÂŻLIWE

W wielu zakÂładach pracy wystĂŞpuje po kilka czynnikĂłw szkodliwych. Ich szkodliwe oddziaÂływanie na organizm czÂłowieka moÂże doprowadziĂŚ do obniÂżenia sprawnoÂści organizmu i w konsekwencji wieloletniego naraÂżenia na chorobĂŞ zawodowÂą. Dlatego znajomoÂśĂŚ czynnikĂłw szkodliwych, a szczegĂłlnie poznanie ich dziaÂłania na organizm ludzki, jak i dopuszczalnego stĂŞÂżenia czy natĂŞÂżenia tych czynnikĂłw na stanowisku pracy, pozwoli na podjĂŞcie dziaÂłaĂą eliminujÂących lub ograniczajÂących wpÂływ czynnikĂłw, a takÂże umoÂżliwi zastosowanie innych, skutecznych dziaÂłaĂą profilaktycznych.
NajwyÂższe dopuszczalne stĂŞÂżenie (NDS) – wartoÂśĂŚ Âśrednia waÂżona stĂŞÂżenia, ktĂłrego oddziaÂływanie na pracownika w ciÂągu 8–godzinnego dobowego i przeciĂŞtnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, okreÂślonego w kodeksie pracy, przez okres jego aktywnoÂści zawodowej nie powinno spowodowaĂŚ ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszÂłych pokoleĂą
NajwyÂższe dopuszczalne natĂŞÂżenie (NDN) fizycznego czynnika szkodliwego dla zdrowia –
to natĂŞÂżenie ustalone jako wartoÂśĂŚ Âśrednia natĂŞÂżenia, ktĂłrego oddziaÂływanie na pracownika
w ciÂągu 8–godzinnego dobowego i przeciĂŞtnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, okreÂślonego w kodeksie pracy, przez okres jego aktywnoÂści zawodowej nie powinno spowodowaĂŚ ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszÂłych pokoleĂą.
NajwyÂższe dopuszczalne stĂŞÂżenie chwilowe (NDSCh) – wartoÂśĂŚ Âśrednia, ktĂłra nie powinna spowodowaĂŚ ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika oraz w stanie zdrowia jego przyszÂłych pokoleĂą, jeÂżeli utrzymuje siĂŞ w Âśrodowisku pracy nie dÂłuÂżej niÂż 30 minut w czasie zmiany roboczej.
NajwyÂższe dopuszczalne stĂŞÂżenie puÂłapowe (NDSP) - wartoÂśĂŚ stĂŞÂżenia, ktĂłra ze wzglĂŞdu
na zagroÂżenie zdrowia lub Âżycia pracownika nie moÂże byĂŚ w Âśrodowisku pracy przekroczona w Âżadnym momencie.
WystĂŞpowanie czynnikĂłw szkodliwych i uciÂąÂżliwych w procesie pracy zachodzi miĂŞdzy innymi podczas :
 stosowania szkodliwych dla czÂłowieka surowcĂłw, produktĂłw, pĂłÂłfabrykatĂłw i innych materiaÂłĂłw stosowanych w procesach technologicznych , a takÂże maszyn i urzÂądzeĂą stwarzajÂących zagroÂżenie czynnikami fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi
 niewÂłaÂściwego transportu surowcĂłw, pĂłÂłfabrykatĂłw, wyrobĂłw, odpadĂłw produkcyjnych – powodujÂącego zagroÂżenia chemiczne, fizyczne, biologiczne
 stosowania nieodpowiednich kubatur budynkĂłw, niestosowania ÂśrodkĂłw ochrony przed przenikaniem emitowanych czynnikĂłw
 niewÂłaÂściwego pakowania, niewÂłaÂściwego magazynowania
ZakÂład pracy, przed zastosowaniem w produkcji nowych materiaÂłĂłw lub procesĂłw technologicznych szkodliwych dla zdrowia pracownikĂłw, obowiÂązany jest do ustalenia stopnia ich szkodliwoÂści i podjĂŞcia odpowiednich ÂśrodkĂłw zapobiegawczych. ZakÂłady pracy, w ktĂłrych wystĂŞpujÂą czynniki szkodliwe dla zdrowia, obowiÂązane sÂą do badania ich stĂŞÂżeĂą lub natĂŞÂżeĂą z czĂŞstotliwoÂściÂą i w zakresie niezbĂŞdnym do ustalenia stopnia naraÂżenia pracownikĂłw oraz ewidencjonowania wynikĂłw tych badaĂą. Badania i pomiary tych czynnikĂłw przeprowadzane sÂą na koszt zakÂładĂłw pracy, a ich wyniki powinny byĂŚ podawane do wiadomoÂści pracownikom.
Ponadto zakÂłady pracy obowiÂązane sÂą w szczegĂłlnoÂści:
 utrzymywaĂŚ w stanie staÂłej sprawnoÂści urzÂądzenia niezbĂŞdne do przeciwdziaÂłania szkodliwemu oddziaÂływaniu czynnikĂłw Âśrodowiska pracy na zdrowie pracownikĂłw
 przeprowadzaĂŚ okresowe i kontrolne badania lekarskie pracownikĂłw naraÂżonych
na oddziaÂływanie czynnikĂłw szkodliwych dla zdrowia
 informowaĂŚ pracownikĂłw o ryzyku zawodowym, ktĂłre wiÂąÂże siĂŞ z wykonywana pracÂą
W razie zatrudniania pracownika w warunkach naraÂżenia na dziaÂłanie substancji, preparatĂłw, czynnikĂłw lub procesĂłw technologicznych o dziaÂłaniu rakotwĂłrczym lub mutagennym, pracodawca zastĂŞpuje te substancje, preparaty, czynniki lub procesy technologiczne mniej szkodliwymi dla zdrowia lub stosuje inne dostĂŞpne Âśrodki ograniczajÂące stopieĂą tego naraÂżenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiÂągniĂŞĂŚ nauki i techniki. Pracodawca rejestruje wszystkie rodzaje prac w kontakcie z substancjami, preparatami, czynnikami lub procesami technologicznymi o dziaÂłaniu rakotwĂłrczym lub mutagennym, okreÂślonymi w wykazie, a takÂże prowadzi rejestr pracownikĂłw zatrudnionych przy tych pracach.
W razie zatrudniania pracownikĂłw w warunkach naraÂżenia na dziaÂłanie szkodliwych czynnikĂłw biologicznych pracodawca stosuje wszelkie dostĂŞpne Âśrodki eliminujÂące naraÂżenie, a jeÂżeli jest to niemoÂżliwe – ograniczajÂące stopieĂą tego naraÂżenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiÂągniĂŞĂŚ nauki i techniki.
Pracodawca prowadzi rejestr prac naraÂżajÂących pracownikĂłw na dziaÂłanie szkodliwych czynnikĂłw biologicznych oraz rejestr pracownikĂłw zatrudnionych przy takich pracach.
Zasady i czĂŞstotliwoÂśĂŚ dokonywania badaĂą i pomiarĂłw czynnikĂłw szkodliwych dla zdrowia w Âśrodowisku pracy regulujÂą przepisy rozporzÂądzenia Ministra Zdrowia i Opieki SpoÂłecznej
z dnia 9 lipca 1996 r.
CzĂŞstotliwoÂśĂŚ dokonywania badaĂą i pomiarĂłw czynnikĂłw szkodliwych dla zdrowia jest zaleÂżna gÂłĂłwnie od stanu higienicznego pomieszczeĂą pracy, warunkujÂącego wystĂŞpowanie czynnikĂłw szkodliwych dla zdrowia oraz wielkoÂśĂŚ ich stĂŞÂżeĂą i natĂŞÂżeĂą.
Badania i pomiary czynnikĂłw szkodliwych dla zdrowia wykonywane sÂą w sposĂłb okreÂślony w Polskich Normach. W przypadku braku Polskiej Normy badania i pomiary w sposĂłb okreÂślony przez GÂłĂłwnego Inspektora Sanitarnego lub jednostkĂŞ przez niego upowaÂżnionÂą .
Wyniki badaĂą i pomiarĂłw czynnikĂłw szkodliwych dla zdrowia w Âśrodowisku pracy, dokonywanych przez upowaÂżnione laboratoria, zakÂład pracy jest obowiÂązany przekazaĂŚ
do wiadomoÂści wÂłaÂściwemu paĂąstwowemu inspektorowi sanitarnemu, lekarzowi sprawujÂącemu profilaktycznÂą opiekĂŞ zdrowotnÂą nad pracownikami oraz wÂłaÂściwemu okrĂŞgowemu inspektorowi pracy.
Zgodnie z art. 226 Kodeksu Pracy Pracodawca ocenia i dokumentuje ryzyko zawodowe zwiÂązane z wykonywanÂą pracÂą oraz stosuje niezbĂŞdnie Âśrodki profilaktyczne zmniejszajÂące ryzyko, informuje pracownikĂłw o ryzyku zawodowym, ktĂłre wiÂąÂże siĂŞ z wykonywanÂą pracÂą, oraz o zasadach ochrony przed zagroÂżeniami.
Rodzaj badaĂą i pomiarĂłw czynnikĂłw szkodliwych dla zdrowia okreÂśla wÂłaÂściwy paĂąstwowy inspektor sanitarny.

Tab. CzĂŞstotliwoÂśĂŚ badaĂą i pomiarĂłw czynnikĂłw szkodliwych dla zdrowia w Âśrodowisku pracy.

L.p. NDS lub NDN podczas ostatniego lub dwĂłch ostatnich pomiarĂłw CzĂŞstotliwoÂśĂŚ badania lub pomiaru
1. JeÂżeli wyniki dwĂłch ostatnio przeprowadzonych pomiarĂłw nie przekroczyÂły 0,1 wartoÂści NDS lub NDN
Nie przeprowadza siĂŞ
2. Przy stwierdzeniu w ostatnio przeprowadzonym badaniu lub pomiarze stĂŞÂżenia czynnika rakotwĂłrczego lub mutagennego powyÂżej 0,5 wartoÂści NDS lub NDN
Co najmniej raz na 3 miesiÂące
3. Przy stwierdzeniu w ostatnio przeprowadzonym badaniu lub pomiarze stĂŞÂżenia czynnika rakotwĂłrczego lub mutagennego powyÂżej 0,1 do 0,5 wartoÂści NDS lub NDN
Co najmniej raz na 6 miesiĂŞcy
4. W razie przeprowadzenia zmiany w warunkach wystĂŞpowania czynnika rakotwĂłrczego lub mutagennego
W kaÂżdym przypadku wprowadzenia zmiany
5. W przypadku wystĂŞpowania w Âśrodowisku pracy czynnika szkodliwego dla zdrowia, innego niÂż o dziaÂłaniu rakotwĂłrczym lub mutagennym i przy stwierdzeniu w ostatnio przeprowadzonym badaniu lub pomiarze stĂŞÂżenia lub natĂŞÂżenia tego czynnika poniÂżej 0,5 wartoÂści NDS lub NDN
Raz na dwa lata
6. W przypadku wystĂŞpowania w Âśrodowisku pracy czynnika szkodliwego dla zdrowia, innego niÂż o dziaÂłaniu rakotwĂłrczym lub mutagennym i przy stwierdzeniu w ostatnio przeprowadzonym badaniu lub pomiarze stĂŞÂżenia lub natĂŞÂżenia tego czynnika od 0,5 do 1,0 wartoÂści NDS lub NDN
Raz w roku
7. W kaÂżdym przypadku wprowadzenia zmiany w warunkach wystĂŞpowania czynnika innego niÂż rakotwĂłrczy i mutagenny
Co najmniej raz na szeÂśĂŚ miesiĂŞcy
8. W przypadku wystĂŞpowania w Âśrodowisku pracy szkodliwego dla zdrowia czynnika chemicznego, dla ktĂłrego okreÂślono wartoÂśĂŚ najwyÂższego dopuszczalnego stĂŞÂżenia puÂłapowego
W kaÂżdym przypadku wprowadzenia zmiany

Badania i pomiary wszystkich czynnikĂłw szkodliwych dla zdrowia mogÂą byĂŚ wykonywane przez:
 PaĂąstwowÂą InspekcjĂŞ SanitarnÂą
 Jednostki medycyny pracy
 Centralny Instytut Ochrony Pracy
W razie stwierdzenia przekroczenia najwyÂższych dopuszczalnych stĂŞÂżeĂą i natĂŞÂżeĂą czynnikĂłw szkodliwych dla zdrowia zakÂłady pracy obowiÂązane sÂą do:
 wprowadzenia ÂśrodkĂłw technicznych, zmian technicznych i organizacyjnych, w tym odpowiednie Âśrodki ochrony zbiorowej, wpÂływajÂących na ograniczenie stĂŞÂżeĂą i natĂŞÂżeĂą czynnikĂłw szkodliwych dla zdrowia co najmniej do poziomu okreÂślonego jako najwyÂższy dopuszczalny (NDS i NDN)
 podejmowanie przedsiĂŞwziĂŞĂŚ zmierzajÂących do ograniczenia naraÂżenia pracownikĂłw
na szkodliwe dla zdrowia czynniki przez zastosowanie odpowiednich ÂśrodkĂłw ochrony indywidualnej
 zapewnienie wzmoÂżonej opieki lekarskiej dla osĂłb naraÂżonych
Pracodawca powinien zapewniĂŚ pracownikom informacje o istniejÂących zagroÂżeniach, przed ktĂłrymi bĂŞdÂą chroniĂŚ ich Âśrodki ochrony indywidualnej oraz informacje o tych Âśrodkach i zasadach ich stosowania. SzczegĂłÂłowe zasady stosowania ÂśrodkĂłw ochrony indywidualnej okreÂślono w rozporzÂądzeniu MPiPS.
Przy pracach stwarzajÂących niebezpieczeĂąstwo, gdy wymaga tego sytuacja, do kierowania ludÂźmi wykonujÂącymi te prace powinny byĂŚ stosowane sygnaÂły bezpieczeĂąstwa – rĂŞczne lub komunikaty sÂłowne.
DO PODSTAWOWYCH OBOWIÂĄZKĂW PRACODAWCY NALEÂŻY PODJĂCIE NIEZBĂDNYCH DZIAÂŁAĂ ELIMINUJÂĄCYCH POTENCJALNE ZAGROÂŻENIE LUB ELIMINUJÂĄCE JEGO SKUTKI.

[ Dodano: 2010-06-26, 00:28 ]
Regulamin pracy
IXELL AUTOLAKIERY HANNA KAÂŻMIERCZAK

RozdziaÂł I
Postanowienia ogĂłlne
Art. 1.

PodstawĂŞ prawnÂą ustalania Regulaminu pracy stanowiÂą przepisy:
1) art. 104, art. 104[1]-104[3] Kodeksu pracy i przepisy wykonawcze wydane na ich podstawie.
2) art. 27 ust. 4 i art. 30 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o zwiÂązkach zawodowych (Tekst jednolity: Dz. U. 2001 r. Nr 79 poz. 854).
Art. 2.
Regulamin pracy jest aktem normatywnym, ustalajÂącym organizacjĂŞ i porzÂądek pracy w sklepie Ixell AUTOLAKIERY oraz okreÂślajÂącym prawa i obowiÂązki pracodawcy i pracownikĂłw.
Art. 3.
Przepisy regulaminu pracy majÂą zastosowanie do wszystkich pracownikĂłw zatrudnionych w zakÂładzie pracy, bez wzglĂŞdu na rodzaj wykonywanej pracy i zajmowane stanowisko.
Art. 4.
Pracodawca zapoznaje z treÂściÂą regulaminu pracy kaÂżdego przyjmowanego do pracy pracownika przed rozpoczĂŞciem przez niego pracy, a pracownik potwierdza znajomoÂśĂŚ regulaminu swoim podpisem w treÂści umowy o pracĂŞ.
Art. 5.
W sprawach zwiÂązanych ze stosunkiem pracy, nie uregulowanych szczegĂłÂłowo niniejszym regulaminem, zastosowanie majÂą przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktĂłw wykonawczych z zakresu prawa pracy.

RozdziaÂł II
Organizacja pracy
Art. 6.

Â§ 1. Pracownik jest obowiÂązany wykonywaĂŚ pracĂŞ sumiennie i starannie, przestrzegaĂŚ dyscypliny pracy oraz stosowaĂŚ siĂŞ do poleceĂą przeÂłoÂżonych, ktĂłre dotyczÂą pracy, jeÂżeli nie sÂą one sprzeczne z przepisami prawa pracy lub umowy o pracĂŞ.
Â§ 2. Pracownik jest obowiÂązany w szczegĂłlnoÂści:
1) rzetelnie i efektywnie wykonywaĂŚ pracĂŞ,
2) przestrzegaĂŚ ustalonego w zakÂładzie pracy czasu pracy,
3) naleÂżycie wykonywaĂŚ polecenia przeÂłoÂżonych dotyczÂące pracy,
4) przestrzegaĂŚ regulaminu pracy i ustalonego w zakÂładzie pracy porzÂądku,
5) przestrzegaĂŚ przepisĂłw oraz zasad bezpieczeĂąstwa i higieny pracy, a takÂże przepisĂłw przeciwpoÂżarowych,
6) dbaĂŚ o dobro zakÂładu pracy, chroniĂŚ jego mienie oraz zachowaĂŚ w tajemnicy informacje, ktĂłrych ujawnienie mogÂłoby naraziĂŚ pracodawcĂŞ na szkodĂŞ,
7) przestrzegaĂŚ tajemnicy okreÂślonej w odrĂŞbnych przepisach,

przejawiaĂŚ koleÂżeĂąski stosunek do wspĂłÂłpracownikĂłw,
9) przestrzegaĂŚ zasad wspĂłÂłÂżycia spoÂłecznego,
10) podnosiĂŚ swoje kwalifikacje.
Art. 7.
Pracodawca jest obowiÂązany w szczegĂłlnoÂści:
1) zaznajamiaĂŚ pracownikĂłw podejmujÂących pracĂŞ z zakresem ich obowiÂązkĂłw, sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach oraz z ich podstawowymi uprawnieniami,
2) organizowaĂŚ pracĂŞ w sposĂłb zapewniajÂący peÂłne wykorzystanie czasu pracy,
3) zapewniaĂŚ bezpieczne i higieniczne warunki pracy oraz prowadziĂŚ systematyczne szkolenie pracownikĂłw w zakresie bezpieczeĂąstwa i higieny pracy,
4) terminowo i prawidÂłowo wypÂłacaĂŚ wynagrodzenie,
5) uÂłatwiaĂŚ pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych,
6) zaspokajaĂŚ, w miarĂŞ posiadanych ÂśrodkĂłw, socjalne potrzeby pracownikĂłw,
7) stwarzaĂŚ obiektywne i sprawiedliwe kryteria oceny pracownikĂłw oraz wynikĂłw ich pracy,

wpÂływaĂŚ na ksztaÂłtowanie w zakÂładzie pracy zasad wspĂłÂłÂżycia spoÂłecznego,
9) prowadziĂŚ dokumentacjĂŞ w sprawach zwiÂązanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracownikĂłw.
Art. 8.
Â§ 1. Dokumentacja personalna kandydata do pracy powinna obejmowaĂŚ:
1) Âświadectwo (dyplom) ukoĂączenia szkoÂły lub inny dokument stwierdzajÂący kwalifikacje zawodowe,
2) Âświadectwa pracy z poprzednich miejsc zatrudnienia,
3) podanie o przyjĂŞcie do pracy zawierajÂące przebieg dotychczasowej pracy zawodowej,
4) kwestionariusz osobowy,
5) dokumenty uprawniajÂące do podjĂŞcia pracy na danym stanowisku w myÂśl odrĂŞbnych przepisĂłw.
Art. 9.
Przed przystÂąpieniem do pracy pracownik powinien:
1) otrzymaĂŚ pisemnÂą umowĂŞ o pracĂŞ okreÂślajÂącÂą rodzaj pracy i miejsce jej wykonywania oraz termin rozpoczĂŞcia pracy i przysÂługujÂące pracownikowi wynagrodzenie, a takÂże zakres jego obowiÂązkĂłw,
2) zapoznaĂŚ siĂŞ z regulaminem pracy i instrukcjami obowiÂązujÂącymi na jego stanowisku pracy,
3) odbyĂŚ przeszkolenie w zakresie bezpieczeĂąstwa i higieny pracy oraz przepisĂłw przeciwpoÂżarowych, a takÂże potwierdziĂŚ na piÂśmie fakt zapoznania siĂŞ z tymi przepisami,
4) otrzymaĂŚ nieodpÂłatnie Âśrodki ochrony indywidualnej zabezpieczajÂące przed dziaÂłaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynnikĂłw wystĂŞpujÂących na stanowisku pracy oraz byĂŚ poinformowanym o sposobie posÂługiwania siĂŞ tymi Âśrodkami,
5) otrzymaĂŚ nieodpÂłatnie niezbĂŞdnÂą odzieÂż i obuwie robocze,
6) posiadaĂŚ aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzajÂące brak przeciwwskazaĂą do pracy na danym stanowisku.

RozdziaÂł III
RozkÂład i porzÂądek czasu pracy

Art. 10.

Â§ 1. Czasem pracy jest czas, w ktĂłrym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakÂładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.
Â§ 2. Czas pracy powinien byĂŚ w peÂłni wykorzystany na pracĂŞ zawodowÂą.
Art. 11.
Â§ 1. Ustala siĂŞ czas pracy w wymiarze 8 godzin na dobĂŞ i przeciĂŞtnie 42 godziny na tydzieĂą, w przyjĂŞtym okresie rozliczeniowym, przy uwzglĂŞdnieniu 39 dodatkowych dni wolnych od pracy w roku kalendarzowym, przy czym w kaÂżdym okresie obejmujÂącym kolejne trzy miesiÂące liczba tych dni nie moÂże byĂŚ mniejsza niÂż 9.
Â§ 2. Okres rozliczeniowy, o ktĂłrym mowa w Â§ 1 obejmuje trzy kolejne miesiÂące kalendarzowe.
Â§ 3. Praca w granicach nie przekraczajÂących 8 godzin na dobĂŞ i przeciĂŞtnie 42 godzin na tydzieĂą w przyjĂŞtym okresie rozliczeniowym nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.
Art. 12.
Pracodawca, po uzgodnieniu z zakÂładowÂą organizacjÂą zwiÂązkowÂą, moÂże podwyÂższyĂŚ dobowy wymiar czasu pracy do 9 godzin, wprowadzajÂąc jednoczeÂśnie rozkÂład czasu pracy obejmujÂący wiĂŞkszÂą liczbĂŞ dodatkowych dni wolnych od pracy niÂż okreÂślona w art. 11 Â§ 1, nie przekraczajÂącÂą jednak 52 dni w roku kalendarzowym.
Art. 13.
Pracodawca w uzgodnieniu z zakÂładowÂą organizacjÂą zwiÂązkowÂą, moÂże dla wszystkich lub niektĂłrych pracownikĂłw:
1) zmieniĂŚ ustalony w regulaminie pracy wymiar i rozkÂład czasu pracy,
2) wyznaczyĂŚ stanowiska, na ktĂłrych czas pracy pracownikĂłw bĂŞdzie okreÂślony wymiarem ich zadaĂą,
3) wprowadziĂŚ czas pracy w ruchu ciÂągÂłym,
4) wprowadziĂŚ zmianowy system czasu pracy.
Art. 14.
Â§ 1. Pracodawca jest obowiÂązany prowadziĂŚ ewidencjĂŞ czasu pracy uwzglĂŞdniajÂącÂą m.in. godziny rozpoczĂŞcia i zakoĂączenia pracy oraz pracĂŞ w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych.
Â§ 2. Pracodawca udostĂŞpnia tĂŞ ewidencjĂŞ pracownikowi na jego ÂżÂądanie.
Art. 15.
KaÂżdy pracownik obowiÂązany jest potwierdziĂŚ swoje przybycie do pracy przez zÂłoÂżenie wÂłasnorĂŞcznego podpisu na liÂście obecnoÂści.
Art. 16
Â§ 1. Opuszczenie stanowiska pracy lub zakÂładu w czasie pracy wymaga uprzedniej zgody bezpoÂśredniego przeÂłoÂżonego. Samowolne opuszczenie stanowiska pracy przed zakoĂączeniem danej zmiany, bÂądÂź w czasie godzin pracy jest zabronione. Niedopuszczalna jest rĂłwnieÂż samowolna, bez zgody przeÂłoÂżonego, zmiana stanowiska pracy i wyznaczonych godzin pracy.
Â§ 2. WyjÂście w czasie pracy poza teren zakÂładu moÂże nastÂąpiĂŚ za zgodÂą pracodawcy bÂądÂź osoby przez niego upowaÂżnionej.
Art. 17.
Przebywanie pracownika na terenie zakÂładu pracy poza godzinami pracy jest dopuszczalne jedynie za zgodÂą pracodawcy wyraÂżonÂą na piÂśmie.
Art. 18.
Czas przebywania w zakÂładzie pracy po godzinach pracy winien byĂŚ rejestrowany w sposĂłb i na zasadach przyjĂŞtych przez pracodawcĂŞ.
Art. 19.
Praca moÂże byĂŚ wykonywana w systemie zmianowym, normalny czas pracy trwa:
I zmiana od 8.00 do 16.00
II zmiana od 14.00 do 22.00
Art. 20.
Pracownikowi wykonujÂącemu pracĂŞ w porze nocnej przysÂługuje dodatkowe wynagrodzenie za kaÂżdÂą godzinĂŞ pracy w porze nocnej w wysokoÂści 20% stawki godzinowej wynikajÂącej z najniÂższego wynagrodzenia, okreÂślonego na podstawie art. 77[4] pkt 1 kodeksu pracy.
Art. 21
Â§ 1. W czasie pracy na kaÂżdej zmianie wprowadza siĂŞ przerwĂŞ w pracy pomiĂŞdzy godzinÂą 9.00 a godzinÂą 9.15
Â§ 2. PrzerwĂŞ, o ktĂłrej mowa w Â§ 1 wlicza siĂŞ do czasu pracy.
Art. 22.
Niedziele oraz ÂświĂŞta okreÂślone odrĂŞbnymi przepisami sÂą dniami wolnymi od pracy.
Art. 23.
W zakÂładzie pracy wprowadza siĂŞ dni dodatkowo wolne od pracy.
Art. 24.
Terminy udzielania dodatkowych dni wolnych od pracy oraz ich liczbĂŞ okreÂśla pracodawca najpĂłÂźniej do koĂąca roku kalendarzowego poprzedzajÂącego rok, w ktĂłrym te dni majÂą byĂŚ udzielone.
Art. 25.
Pracownikowi, ktĂłry na polecenie pracodawcy wykonywaÂł pracĂŞ w dniu dla niego wolnym od pracy, przysÂługuje w zamian dzieĂą wolny w innym terminie.
Art. 26.
Przed rozpoczĂŞciem danego miesiÂąca, jednak nie pĂłÂźniej niÂż z tygodniowym wyprzedzeniem, pracodawca moÂże wprowadziĂŚ dodatkowy dzieĂą wolny od pracy, a takÂże przesunÂąĂŚ z waÂżnych przyczyn termin ustalonego juÂż dodatkowego dnia wolnego od pracy, ustalajÂąc sposĂłb zrĂłwnowaÂżenia czasu pracy.
Art. 27.
Â§ 1. Po zakoĂączeniu pracy kaÂżdy pracownik obowiÂązany jest uporzÂądkowaĂŚ swoje stanowisko pracy oraz zabezpieczyĂŚ powierzone mu narzĂŞdzia, sprzĂŞt, dokumenty i pieczĂŞcie.
Â§ 2. Pracownicy zatrudnieni w zmianowym systemie pracy, obowiÂązani sÂą przekazywaĂŚ zmiennikom obsÂługiwane maszyny i urzÂądzenia w stanie pozwalajÂącym na dalszÂą ich eksploatacjĂŞ na nastĂŞpnej zmianie.
Art. 28.
Pracownik opuszczajÂący pomieszczenie pracy jako ostatni zobowiÂązany jest do:
1) zabezpieczenia swojego stanowiska pracy,
2) sprawdzenia i zabezpieczenia wszelkich urzÂądzeĂą elektrycznych, palnikĂłw gazowych i zaworĂłw wodociÂągowych,
3) zamkniĂŞcia drzwi i okien,
4) przekazania kluczy wÂłaÂścicielowi firmy lub postĂŞpowaĂŚ zgodnie z zasadami przyjĂŞtymi w zakÂładzie pracy.
Art. 29.
W przypadku powziĂŞcia przez pracownika wiadomoÂści o wystÂąpieniu na terenie zakÂładu pracy jakiejkolwiek awarii, obowiÂązany jest on niezwÂłocznie zawiadomiĂŚ o tym fakcie pracodawcĂŞ oraz przedsiĂŞwziÂąĂŚ wszelkie moÂżliwe dziaÂłania majÂące na celu ograniczenie szkody.
Art. 30.
Zabrania siĂŞ wynoszenia z zakÂładu pracy narzĂŞdzi, czĂŞÂści zamiennych i innych materiaÂłĂłw stanowiÂących wÂłasnoÂśĂŚ pracodawcy bÂądÂź jemu powierzonych.

[ Dodano: 2010-06-26, 00:29 ]
Art. 31.
Zabrania siĂŞ wykonywania prywatnych prac w zakÂładzie pracy lub z wykorzystaniem narzĂŞdzi bÂądÂź urzÂądzeĂą naleÂżÂących do pracodawcy bez wyraÂźnej jego zgody.
Art. 32.
Zabrania siĂŞ spoÂżywania alkoholu i palenia tytoniu na terenie zakÂładu pracy.
RozdziaÂł IV
Zasady usprawiedliwiania nieobecnoÂści w pracy i spĂłÂźnieĂą do pracy

Art. 33.

Â§ 1. Pracownik powinien uprzedziĂŚ pracodawcĂŞ o niemoÂżnoÂści stawienia siĂŞ do pracy z przyczyny z gĂłry wiadomej lub moÂżliwej do przewidzenia, jak rĂłwnieÂż o przewidywanym czasie nieobecnoÂści.
Â§ 2. W razie zaistnienia przyczyn uniemoÂżliwiajÂących stawienie siĂŞ do pracy, pracownik jest obowiÂązany niezwÂłocznie zawiadomiĂŚ pracodawcĂŞ o przyczynie swojej nieobecnoÂści i przewidywanym czasie jej trwania, nie pĂłÂźniej jednak niÂż w drugim dniu nieobecnoÂści w pracy, osobiÂście lub przez inne osoby, listownie lub telefonicznie albo za poÂśrednictwem innego Âśrodka ÂłÂącznoÂści.
Â§ 3. Niedotrzymanie terminu, o ktĂłrym mowa w Â§ 2 moÂże byĂŚ usprawiedliwione szczegĂłlnymi okolicznoÂściami uniemoÂżliwiajÂącymi terminowe dopeÂłnienie przez pracownika tego obowiÂązku w tym, w szczegĂłlnoÂści, jego obÂłoÂżnÂą chorobĂŞ poÂłÂączonÂą z brakiem lub nieobecnoÂściÂą domownikĂłw, albo innym zdarzeniem losowym. W takim przypadku pracownik zawiadamia zakÂład pracy o przyczynie nieobecnoÂści niezwÂłocznie po ustaniu okolicznoÂści, o ktĂłrych mowa wyÂżej.
Art. 34.
Â§ 1. Pracownik jest obowiÂązany usprawiedliwiĂŚ nieobecnoÂśĂŚ w pracy przedstawiajÂąc niezwÂłocznie przyczyny nieobecnoÂści. Na ÂżÂądanie pracodawcy pracownik przedkÂłada niezbĂŞdne dowody w tym zakresie.
Â§ 2. W razie nieobecnoÂści pracownika w pracy z powodu:
1) niezdolnoÂści do pracy na skutek choroby pracownika lub jego izolacji z powodu choroby zakaÂźnej,
2) leczenia uzdrowiskowego, jeÂżeli jego okres uznany jest zaÂświadczeniem lekarskim za okres niezdolnoÂści do pracy z powodu choroby,
c) choroby czÂłonka rodziny pracownika, wymagajÂącej sprawowania przez pracownika osobistej opieki,
pracownik jest obowiÂązany usprawiedliwiĂŚ nieobecnoÂśĂŚ dorĂŞczajÂąc pracodawcy zaÂświadczenie lekarskie najpĂłÂźniej w dniu przystÂąpienia do pracy.
Art. 35.
Za dowody usprawiedliwiajÂące nieobecnoÂśĂŚ w pracy uwaÂża siĂŞ:
1) zaÂświadczenie lekarskie o czasowej niezdolnoÂści do pracy, wystawione zgodnie z przepisami o orzekaniu o czasowej niezdolnoÂści do pracy,
2) decyzjĂŞ wÂłaÂściwego paĂąstwowego inspektora sanitarnego, wydanÂą zgodnie z przepisami o zwalczaniu chorĂłb zakaÂźnych - w razie odosobnienia pracownika z przyczyn przewidzianych tymi przepisami,
3) oÂświadczenie pracownika - w razie zaistnienia okolicznoÂści uzasadniajÂących koniecznoÂśĂŚ sprawowania przez pracownika osobistej opieki nad zdrowym dzieckiem do lat 8 z powodu nieprzewidzianego zamkniĂŞcia ÂżÂłobka, przedszkola lub szkoÂły, do ktĂłrej dziecko uczĂŞszcza,
4) imienne wezwanie pracownika do osobistego stawienia siĂŞ, wystosowane przez organ wÂłaÂściwy w sprawach powszechnego obowiÂązku obrony, organ administracji rzÂądowej lub samorzÂądu terytorialnego, sÂąd, prokuraturĂŞ, policjĂŞ lub organ prowadzÂący postĂŞpowanie w sprawach o wykroczenia - w charakterze strony lub Âświadka w postĂŞpowaniu prowadzonym przed tymi organami, zawierajÂące adnotacjĂŞ potwierdzajÂącÂą stawienie siĂŞ pracownika na to wezwanie,
5) oÂświadczenie pracownika potwierdzajÂące odbycie podrĂłÂży sÂłuÂżbowej w godzinach nocnych, zakoĂączonej w takim czasie, Âże do rozpoczĂŞcia pracy nie upÂłynĂŞÂło 8 godzin, w warunkach uniemoÂżliwiajÂących odpoczynek nocny.
Art. 36.
W przypadku spĂłÂźnienia siĂŞ do pracy, pracownik winien niezwÂłocznie zgÂłosiĂŚ siĂŞ do bezpoÂśredniego przeÂłoÂżonego, celem usprawiedliwienia spĂłÂźnienia. DecyzjĂŞ o formie usprawiedliwienia (ustna lub pisemna) podejmuje przeÂłoÂżony, ktĂłremu bezpoÂśrednio podlega pracownik.
RozdziaÂł V
Zwolnienia od pracy

Art. 37.

Czas pracy powinien byĂŚ w peÂłni wykorzystany na pracĂŞ zawodowÂą. ZaÂłatwianie spraw osobistych i innych nie zwiÂązanych z pracÂą zawodowÂą powinno odbywaĂŚ siĂŞ w czasie wolnym od pracy.
Art. 38.
Pracodawca udziela zwolnieĂą od pracy na umotywowany wniosek pracownika zaopiniowany przez jego bezpoÂśredniego przeÂłoÂżonego, jeÂżeli nie zakÂłĂłci to toku pracy. Pracownikowi za czas tego zwolnienia nie przysÂługuje wynagrodzenie, chyba Âże odpracowaÂł czas zwolnienia. Odpracowanie to nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.

[ Dodano: 2010-06-26, 00:32 ]
DALEJ NIE MOGĂ PISAĂ, ZA DÂŁUGI TEKST

Posty: 1

OgĂłlnie to trochĂŞ siĂŞ pozmieniaÂło wraz z wprowadzeniem z dniem 8 lipca 2010r. w Âżycie rozporzÂądzenia Ministra Gospodarki w sprawie minimalnych wymagaĂą odnoÂśnie bezpieczeĂąstwa i higieny pracy w miejscu pracy atmosfery wybuchowej.

Ostatnio poszukiwaÂłem wÂłaÂśnie aktualnych instrukcji bhp dla kabiny lakierniczej, prac lakierniczych i malowania proszkowego. ZnalazÂłem je w jednym miejscu, gdzie po kontakcie telefonicznym bardzo miÂła pani, majÂąca pojĂŞcie o czym rozmawiamy, fachowo doradziÂła mi w doborze odpowiednich instrukcji. Warto dodaĂŚ, Âże otrzymaÂłem je w ekspresowym tempie bo nie minĂŞÂło nawet 5 minut od momentu zamĂłwienia jak gotowÂą dokumentacjĂŞ miaÂłem na skrzynce email.

Warto rĂłwnieÂż wspomnieĂŚ, Âże pracodawcy zatrudniajÂący pracownikĂłw powinni zapoznaĂŚ ich z ocenÂą ryzyka zawodowego dla stanowiska na ktĂłrym sÂą zatrudniane. Jest to tak samo waÂżny element podczas kontroli PIP jak i instrukcje bhp i rĂłwnieÂż brak takiej dokumentacji skutkuje naÂłoÂżeniem na pracodawcĂŞ wysokich kar pieniĂŞÂżnych.

ZarĂłwno instrukcje bhp jak i oceny ryzyka dla lakierni zamĂłwiÂłem na stronie:
https://bhp-online.com/